Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1985, Qupperneq 204

202
MÚLAÞING
slíkt yrði ekki optar, einkum nærri híbílum
manna, sem gæti orsakað tjón á heilsunni
fyrir hið sama, og í öðru lagi: með tiliti til
Tilskipunar af 13da Juní 1787. Kap. 111. In-
strux hreppstjóra 24 Nov 1809 11 grein, og
útleggíng þess í Handbók fyrir hvurn mann
Bls. 27 - 28.
Þetta sem hvatti mig að leifa mér þessa
athöfn og kom aldeilis ekki til hugar að leita
Sýslumans úrskurðar um það. Ekki heldur
hefi eg géfið út neitt skriflegt forboð. Nefnd-
ur Kapítuli ofan áminstri Tilskipun talar
meðal annars um forarsöfn fyrir bæardyrum
vegna stækju er af þeim leggi; sem eru fyrir-
boðinn - eg gét ekki hugsað það verri
stækjudaun af litlu forarsafni, enn fleiri
hundruð tunnur af úlnu spiki hákarlslifur og
hvalskrokkum við híbíli manna. Að end-
íngu gét eg þess til: að - hefðu þér gjörla
þekt framan taldar kríngum stæður, hefði
eg síst vænt þér myndu leggja þann úrskurð
á aðferð mína í þessu efni, eins og yður
hefur þóknast að gjöra í bréfi af 27. þ: m:
Búlandsnesi 31ta Julí 1867
Björn Gíslason
LJÓTT AÐ HEYRA
Þegar jeg í haust ferðaðist með gufu-
skipinu Vígilant til Seyðisfjarðar, heyrðijeg
þann orðróm af skipverjum að sumir þeirra
hefðu komið á vertshúsið á Eskifirði og not-
ið þar ýmsra góðgjörða, en öðlast jafnframt
veiki þá, er þeir, sem jeg skildi, kölluðu
lekanda, og sem jeg ímyndaði mjer, að væri
sama sem fransós, en rjett eptir að jeg var
kominn heim aptur til heimilis mfns Eski-
fjarðar, og saga þessi fór að kvisast, kom
Bergljót nokkur Jakobsdóttir, sem um hríð
hefur verið til heimilis í vertshúsinu og mun
hafa ímyndað sjer að jeg hafi flutt söguna,
í fylgd með bróður sínum Jóhannesi Vert
ásamt bústýru hans Guðnýju Jónsdóttir,
heim til mín, og bar mjer á brýn, að jeg
hefði teymt sig afsíðis, og nauðgað sjer til
holdlegs samræðis við mig, og skyldi hún nú
vera barnshafandi, þá væri jeg faðir að því
með því hún hefði aidrei átt þessháttar mök
við neinn annan karlmann, og hið sama stað-
festu þau Jóhannes og Guðný með frekum
og meiðandi oröum um mig.
Jafnvel þó Bergljót þessi hafi nú fám dög-
um síðar í tveggja votta nærveru játað, að
hún hafi logið öllu þessu, og beðið mig fyrir-
gefningar á þeirri yfirsjón sinni, þá vil jeg
samt hjermeð í tilefni af orðrómi þeim er
jeg fæ af lygum þessum og í tilliti til þess
rjettlætis er menn eiga heimting á frá lag-
anna hálfu, biðja yður, herra sýslumaður!
að taka þetta málefni til rannsóknar sem
allra fyrst, svo jeg verði opinberlega frí-
kendur fyrir þessum ærukrenkjandi áburði
hennar, hvað sem því líður sem þaðan frá
húsi er borið um fransós veiki eða Jóhannes
vert Jakobsson, sem eptir sögn mun hafa
verið hjálparhönd systur sinnar í ósiðsemi
hennar, og þá líka hvatamaður að lygum
Bergljótar uppá mig, því án klögunar er jeg
viss um, aö lögieglustjórinn finnur það
skyldu sína, að leiða sannleikann í ljós í
þessu máli, sem er svo ærukrenkjandi, ekki
einasta fyrir vertshúsið heldur allan Eski-
fjörð.
Þess vil jeg að síðustu geta, að læknir B.
Thorlasius hefur fundið ástæðu til að skoða
nefnda Bergljótu í tilliti til veiki þessarar,
en mun alls ekki láta álit sitt í tje fyrren
hann er krafinn um það 'af dómara þessarar
sýslu.
Eskifirði 25. nóvemb. 1867
Pjetur Arnason
Til
Sýslumannsins í Suðurmúlasýslu
USLI í VARPI
15. júní sigldi hið franska herskip „Activ“
hér inn á Loðmundarfjörð og lagðist innar-
lega á firðinum um hádegisbil. Síðan settu
þeir út báta og reru inn í ána hér niður
undan, gengu svo á land með byssur og byrj-
uðu að skjóta fugla sem urðu á vegi þeirra.