Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Page 83
MÚLAÞING
81
Guðrún Helga í rúmi sínu 1954. Sœngin vinstra megin
ber hœrra vegna krepptra fótanna. Ljósm.: Asdís Skúla-
dóttir.
Guðrún hafði einkar gaman að fá gesti, ekki síst ef þeir komu lengra
að. Eins og fólk frá Ameríku. En hún þreyttist fljótt á að tala. Það háði
henni í þessum efnum. Margir litu inn. Konur sem hún hafði haft sam-
skipti við á árum áður.
Nokkrum árum eftir lát Guðrúnar, fór Ragnheiður á miðilsfund ásamt
fleirum. Þar kom ,,frænka.“ Henni leið vel. Ragnheiður spurði, hver
tekið hefði á móti henni við landamærin. „Maðurinn minn,“ svaraði
,,frænka.“ Ragnheiður vissi ekki rétt vel. hvernig hún ætti að taka þess-
ari yfirlýsingu. Á meðan Marey, dóttir Guðrúnar, lifði, bað hún móður
sína oft að fyrirgefa Jóni, föður sínum. Því neitaði Guðrún alltaf. Virtist
bera til hans heiftarhug. Kannski hefur ,,frænka“ fundið efasemd anda
frá bróðurdóttur sinni, því hún bætti við: ,,Hér þekkist ekki úlfúð.“
Eigum við, sannkristnir, ekki að trúa þeim orðum Guðrúnar Helgu
Bjömsdóttur frá Höskuldsstaðaseli?