Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Page 105

MÚLAÞING
103
dómi margra sjómanna. Þar inn af Mosfell og Súlur - en um þær og
fjöllin hér kvað Ríkarður Jónsson.
Stöðvarfjarðar stæltu fjöll,
steypt úr kjörnum jarðar.
Tigin sindrar Súlnahöll
sunnan megin fjarðar.
Þar inn af má líta Lambafell og síðan Hádegistind, sem er dagsmark
frá Stöð. Innan við Fossdal er Timburgatnatindur en neðan hans Nóngil,
sem er dagsmark frá Stöð eins og Hádegistindurinn. Þá eru Breiðitindur,
Kistufell og Gunnarstindur en þar inn af Klofatindur og Þúfutindur og
fyrir dalbotni Jökultindur. Hér fyrir innan og ofan Alftafell fult af dísum
og huldufólki, Kumlafell hér utar, Sauðabólstindur og yst fjalla Steðji.
Það er reisn yfir þessum fjöllum og tindum og margvísleg djásn felast
í þeim. Vafalaust líta prestshjónin inn í dalinn, virða fyrir sér fallegan
foss í Þveránni sem kemur úr Jafnadalnum og neðan við kjarri vaxinn
ásinn er græni balinn, slétt og falleg grasflöt sem notuð var stundum til
leikja og skemmtanahalds. Þá er þeim hugsað til ýmissa staða, t.d urðar-
innar hér skammt fyrir utan en hún er kennd við Arnodd vinnumann hjá
séra Guttormi Guttormssyni í Stöð.
Hann hafði verið sendur um kvöld út að Ósi til að sækja nokkra
pinkla. Ekki skilaði hann sér til baka en líkamsleifar hans, fatatætlur og
pinklarnir fundust í urðinni. Þótti nokkuð víst að skrímsli, sem vitað var
um, hefði grandað Arnoddi. Vafalaust verður presti hugsað til fjalla-
skarðanna, Stöðvarskarðs og Gunnarsskarðs. Þar lá gjarnan leiðin, oftast
seinfærari hjá séra Guttormi en öðrum, því aldrei sá hann svo stein í
götu að ekki færi hann af baki til að taka hann úr.
Kannski rifjast upp sagan um hjónabandið sem lá um Gunnarsskarðið.
Sagan segir af stúlku frá Heydölum sem var í seli á Árnastöðum neðan
Gunnarsskarðs og Gunnari, sem var í seli frá Stöð norðan skarðsins. Þau
áttu að hafa ofið band sem lá yfir skarðið svo þau gætu gefið hvort öðru
merki þegar þau vildu hittast. Auðvitað voru fleiri leiðir færar úr firðin-
um eins og leiðin um Hvalnesskriður.
Ég hef nefnt með ívafi nokkuð af því, sem gæti hafa borið fyrir augu
prestshjónanna í Stöð á þessum ágústmorgni í sólarbirtu og stillilogni.
Hvern skyldi ég finna svo blindan að ekki sæi hann tign fjallanna, feg-
urð dals og fjarðar. Og Mærinarhelgin sem lögð var á Stöðvarfjörð við
upphaf byggðar virðist hafa hrifið. Hér hefur ríkt friður alla tíð. Hvergi