Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Síða 120

118
MÚLAÞING
öl og á þessu gæddum við okkur. Þetta var alveg einstaklega fallegt af
henni að bjóða mér með sér.
Eitt sinn er við systurnar vorum á heimleið af einskonar skemmtun
sem var í skóginum lentum við í heldur óskemmtilegri lífsreynslu.
Við ákváðum að ganga því veðrið var svo gott. Þegar við komum í
Hellerup þurftum við að fara yfir hliðargötu og þegar við vorum komnar
út á miðja götuna sé ég bara hestshausa yfir mér og stend ég þá undir
kverkinni á hestunum og ætlaði Sólveig að kippa mér til baka en ég hélt
áfram og slapp yfir. Þetta hélt ég að yrði mitt síðasta, hestarnir voru svo
stórir. Fætumir á mér titruðu á eftir. Vagnstjórinn lét ekki heyra í sér, en
hann kom úr einhvers konar hliðarporti og var myrkur þar.
Svo var það í annað skipti að ég var að fara til Sólveigar á laugardegi í
góðu veðri og var ég í hvítum kjól.
Fer ég á stoppistöðina en kem heldur seint og er vagninn að renna af
stað. Ég næ þó að grípa í handfangið við tröppuna, en missi af takinu og
snýst niður og dett í götuna. Fólkið hrópaði upp yfir sig, því það var
annar vagn á eftir og mátti engu muna að hann færi yfir höfuðið á mér
því það var svo stutt á milli vagnanna, en vagnstjórinn var svo fljótur að
stansa sem betur fer og dreif ég mig upp í vagninn og hafði ég ekkert ó-
hreinkað mig því allt var svo þurrt.
Guðlaug 18 ára.
Sólveig var í vist hjá dönskum
læknishjónum í þorpinu Selby.
Hjónin voru óskaplega leiðinleg við
hana og má segja að það hafi verið
vont fólk. Hún vildi þó vera út vet-
urinn því hún réði sig þannig. Hún
var ekki eins heppin og ég sem var
hjá þessu indælis fólki. Var ég um
nótt hjá henni og mátti hún gefa mér
að borða og færði hún mér það upp í
herbergið sitt.
Um kvöldið fórum við á danssam-
komu sem haldin var í þorpinu og
skemmtum við okkur ágætlega, en
morguninn eftir fór ég og hrósaði ég
mínum sæla fyrir að komast þaðan
því fólkið var svo voðalega leiðin-
legt. Eitt sinn þurfti Sólveig að
komast á járnbrautarstöðina og