Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Qupperneq 177

MÚLAÞING
175
Kolbeinn Arnórsson eldri
Arnór Kolbeinsson
Tumi Kolbeinsson
Halldóra Arnórsdóttir
Halldóra Tumadóttir
Þorvarður Þórarinsson
Sólveig Hálfdánardóttir
Nokkuð ljóst er að ef um þennan skyldleika hefði verið að ræða þá
hefðu þau ekki getað gifst Þorvarður og Sólveig. Mjög litlar heimildir
eru til um Sólveigu Hálfdánardóttur, hennar er aðeins getið í íslendinga-
sögu Sturlu Þórðarsonar (Isl.saga bls.474) þegar sagt er frá brúðkaupi
þeirra Þórarinssona. Þar kemur aðeins fram að Sólveig er dóttir Hálf-
dánar á Keldurn, móðerni hennar er hvergi nefnt. Þegar þeirra sona Hálf-
dánar er getið í Arna sögu biskups, þá eru þeir nefndir Steinvararsynir.
Það, að Steinvör Sighvatsdóttir afhenti Þorvarði Þórarinssyni heimildir
yfir Grund í Eyjafirði, er ekki ótvíræð heimild um að Þorvarður hafi ver-
ið tengdasonur hennar.
Hálfdán og Steinvör giftust 1231 og hafi Sólveig fæðst 1232 þá hefði
hún verið 18 ára þegar þau giftust 1250 Þorvarður og Sólveig. Það ligg-
ur þó fyrir að Hálfdán hefur verið kominn á legg 1222 þegar Snorri
Sturluson skipti arfi eftir Sæmund í Odda (Isl.saga bls.299). Að öllu
þessu athuguðu þá þykir mér það líklegra að Sólveig Hálfdánardóttir
hafi ekki verið dóttir Steinvarar Sighvatsdóttur, heldur annað hvort fyrri
konu dóttir Hálfdánar eða laundóttir hans og Þorvarði Þórarinssyni og
Sólveigu Hálfdánardóttur hafi því verið heimill hjúskapur.
Lúðvík Ingvarsson fyrrv. sýslumaður gaf út fyrir nokkrum árurn gagn-
merkt rit sem heitir Goðorð og goðorðsmenn.
Höfundur rekur sögu goðorðanna íslensku af mikilli glöggskyggni og
þekkingu. Eg nota hér rit Lúðvíks og legg það til grundvallar minni at-
hugun.
Mín niðurstaða er nokkuð önnur en hjá Lúðvík þótt meginatriði í riti
hans standi óhögguð.
Eg mun hér á eftir gera nokkra grein fyrir hugmyndum mínum um
eignarhald á þessum goðorðum frá byrjun 11. aldar og fram til þess að
goðorðadeilan á sér stað 1250 til 51.
Það ber að hafa það hugfast að goðorð voru ekki afmarkaðar land-