Gerðir kirkjuþings - 2008, Qupperneq 65

65
Um 5. gr.
Í 1. mgr. er áréttað að skírn í nafni heilagrar þrenningar og skráning í Þjóðkirkjuna veiti
aðild að henni svo sem verið hefur.
Í 2. mgr. er vísað til 8. gr. og 9. gr. laga nr. 108/1999 um skráð trúfélög sem kveða
á um aðild að skráðu trúfélagi, inngöngu í það og úrsögn úr því og Þjóðkirkjunni. Rétt
þykir að tengja skráningu í Þjóðkirkjuna og úrsögn úr henni við þessi lagaákvæði sem
geyma efnisreglur um verklega framkvæmd.
Ákvæði 3. mgr. er samhljóða 2. mgr. 4. gr. núgildandi laga.

Um 6. gr.
Með setningu núgildandi þjóðkirkjulaga var lögð á það áhersla að marka Kirkjuþingi
stöðu sem æðsta stjórnvaldi innan Þjóðkirkjunnar og auka valdsvið þess frá því sem verið
hafði. Með þessari grein og öðrum ákvæðum frumvarpsins er haldið áfram á þeirri braut
og að því stefnt að Kirkjuþingið fái í mjög auknum mæli heimildir til að kveða á um
stefnu, skipulag og innri málefni Þjóðkirkjunnar. Þessu valdi verða þó sett takmörk eins
og áður, sbr. 8. gr., 2. mgr. 14. gr. og 42. gr. frv.

Um 7. gr.
Hér er lagt til að Kirkjuþing fari með æðsta vald í fjármálum Þjóðkirkjunnar og geti
þannig ákveðið skiptingu þess fjár sem til ráðstöfunar er á hverjum tíma. Kirkjuþing
hefur vissulega mikið um fjármál Þjóðkirkjunnar að segja nú þegar, m.a. með
ákvörðunum sínum um skipan sókna, prestakalla og prófastsdæma og með ákvörðunum
um kaup og sölu fasteigna og um fjárfrek verkefni. Engu að síður eru ákvarðanir um
ráðstöfun fjár til einstakra verkefna oft á hendi Kirkjuráðs án þess að Kirkjuþing fái
nokkru um það breytt. Rétt þykir að skerpa að þessu leyti skil milli Kirkjuþings og
Kirkjuráðs sem fer með framkvæmdavald innan Þjóðkirkjunnar í umboði þingsins. Þykir
eðlilegt að hliðstæður háttur verði hér hafður á og er í samskiptum löggjafarvalds í
landinu við framkvæmdavaldið. Ef þessi leið er farin þarf til samræmis að breyta
ákvæðum laga nr. 35/1970 um Kristnisjóð o.fl. laga nr. 138/1993 um Kirkjumálasjóð og
II. kafla laga nr. 91/1987 um sóknargöld o.fl. að því er varðar Jöfnunarsjóð sókna, sbr.
athugasemd við 46. gr. frv.

Um 8. gr.
Í. 1. mgr. greinarinnar er ákvæði efnislega samhljóða 3. mgr. 20. gr. núgildandi laga en
kenningarleg málefni lúta að kenningu kirkjunnar og játningum, guðsþjónustuhaldi,
predikun, helgisiðum og sakramentum hennar.
Í 2. mgr. er lagt til að valdi Kirkjuþings til að afgreiða samþykktir um
kenningarleg málefni verði settar þær skorður að samráð þurfi um niðurstöðu við biskup
Íslands sem hefur tilsjón með kristnihaldi og kenningu kirkjunnar skv. núgildandi lögum
og 21. gr. frv. Eðlilegt er að um svo veigamikinn þátt í tilverugrundvelli Þjóðkirkjunnar
náist samstaða með samræðu þeirra sem veita kirkjunni forystu. Með því er tekið tillit til
ábyrgðar biskups gagnvart kenningu kirkjunnar.