Gerðir kirkjuþings - 2008, Qupperneq 96

96
Ávarp biskups að loknu Kirkjuþingi

Forseti og Kirkjuþing.

Ég vil taka undir þakkarorð forseta til Kirkjuþings, starfsliðs þess og húsráðenda hér,
þakka fyrir þetta góða og mikla tímamótaþing sem við höfum átt hér. Ég þakka forseta
fyrir hans frábæru stjórn og styrku leiðsögn sem hefur leitt okkur í gegnum þau
mikilvægu mál sem hér hafa verið til umfjöllunar. Sú afgreiðsla sem hér var í dag á þessu
merkilega máli er sögulegur atburður. Við göngum þess ekki dulin að hér eru sannarlega
tímamót og við treystum því að það mál sem Kirkjuþing hefur hér afgreitt fái gott
brautargengi á alþingi. En eins og forseti minntist á þá eru erfiðir tímar, óvissutímar á
Íslandi sem og um heimsbyggð alla og það er sá heimur sem mætir okkur er við göngum
héðan út. Við minnumst þess að það verk sem við höfum unnið hér, það lagafrumvarp
sem við höfum samþykkt hér eins og önnur málefni sem fyrir Kirkjuþingi liggja er
umfram allt til þess að skapa rými, farvegi, verkfæri, fyrir starf kirkjunnar og þjónustu
kirkjunnar; fyrir þjónustu fagnaðarerindisins í heiminum með okkar þjóð. Þegar við
höldum héðan þá förum við héðan styrkt og efld í vissunni um að við viljum vinna saman
að því að orð Guðs og leiðsögn þess megi blessa okkar þjóð og okkar heim. Og eins og
segir í Opinberunarbókinni, 3. kafla, og við skulum heyra þau orð eins og til okkar töluð,
kirkja Íslands. Þar segir: „Engli safnaðarins í Fíladelfíu skaltu rita: Þetta segir sá heilagi,
sá sanni sem hefur lykil Davíðs, hann sem lýkur upp svo að enginn læsir og læsir svo að
enginn lýkur upp. Ég þekki verkin þín. Ég hef látið dyr standa opnar fyrir þér sem enginn
getur lokað. Þú hefur lítinn mátt en hefur þó varðveitt orð mitt og ekki afneitað mér. Af
því að þú hefur varðveitt orð mitt um þolgæði mun ég varðveita þig á þeirri reynslustund
sem á að koma yfir alla heimsbyggðina til að reyna þau sem á jörðinni búa.
Ég kem skjótt. Haltu fast því sem þú hefur til þess að enginn taki kórónu þína. Þann er
sigrar mun ég gera að máttarstólpa í musteri Guðs míns og hann skal aldrei framar fara
þaðan. Á hann mun ég rita nafn Guðs míns og nafn borgar Guðs míns, hinnar nýju
Jerúsalem, er kemur af himni ofan frá Guði mínum, og nafnið mitt hið nýja.
Hver sem eyra hefur hann heyri hvað andinn segir söfnuðunum.“