Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1998, Blaðsíða 35

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1998, Blaðsíða 35
* skráning hjúkrunargreininga * gerð hjúkrunaráætlunar og umsjón með að henni verði fylgt og árangur metinn * sjá til þess að fyrirmælum hinna teymisaðilanna sé framfylgt. Segja má að hjúkrunarfræðingurinn sé samræmingar- aðili á meðan á dvöl skjólstæðings stendur. Nokkrir kostir í hjúkrunarmeðferð sem nýlega hafa verið teknir upp Slökun í endurhæfingu Umræða um slökun meðal starfsstétta sem vinna að end- urhæfingu hafði oft átt sér stað hjá starfsfólki Kristnesspít- ala og aldrei var spurning um hvort slökun ætti við, heldur hverjir ættu að sjá um hana. Niðurstaðan varð sú að hjúkr- unarfræðingar á deildinni skyldu vinna að slökunarmeðferð. í byrjun árs 1997 kom Eiríkur Örn Arnarson, sálfræð- ingur, norður með það að markmiði að kenna nokkrum hjúkrunarfræðingum Kristnesspítala að beita slökun. í lok námskeiðsins áttu þátttakendur að geta stundað og kennt slökun og tekist betur á við álag. í dag fer fram slökun fyrir inniliggjandi skjólstæðinga fimm daga vikunnar og stundum tvisvar á dag. I hverjum slökunarhópi eru allt að sex einstaklingar. Þátttakandinn lærir slökun og undirstöðu slökunarþjálfunar. Áður en ein- staklingurinn fer að þjálfa slökun fer fram fræðsla og umræða um slökun og tilgang hennar. Spenna er algeng meðal margra þeirra sem dvelja á spítölum og eðlilegt er að kenna þeim að vinna úr henni. Slökun er ein aðferð til þess. Rannsóknir hafa leitt í Ijós að helstu kostir þess að læra og ástunda slökun eru eftirfarandi: * blóðþrýstingur getur lækkað og komist í betra jafnvægi * það hægir á öndun og hjartslætti * það slaknar á stoðvefjum líkamans (Payne, 1995 og Eiríkur Örn, 1997). Samhliða slökunarþjálfun finnur fólk fyrir hita og þyngsl- um í höndum og fótum, einbeiting reynist auðveldari og margir finna fyrir ró og vellíðan. Með reglubundnum slök- unaræfingum kemst fólk í betra andlegt og líkamlegt jafn- vægi, það finnur sjaldnar fyrir kvíða og margir ná betri stjórn á lífi sínu (Eiríkur Örn Arnarsson, 1997). Langtímamarkmið slökunar eru að einstaklingurinn noti slökun sem úrræði til þess m.a. að ná tökum á verkjum, kvíða og svefnörðugleikum og nái þannig betri tökum á tilveru sinni (Snyder 1994). Reynslan af slökun í þennan stutta tíma er mjög ánægjuleg og lýsingar einstaklinga eru oft á þennan veg: * minnkuð spenna (einstaklingar eru beðnir að meta spennu á skala 1 -7 fyrir og eftir slökun). * verkir í stoðkerfi minnka eða hverfa * höfuðverkur minnkar eða hverfur * einstaklingurinn finnur mun í daglegum athöfnum, á spennu og slökun í vöðvum líkamans * einstaklingur finnur mun á nætursvefni * vellíðunartilfinning o.fl. Af þessu má Ijóst vera að slökun hlýtur að vera góð viðbót við þjálfun og getur reynst sjúklingum gott vega- nesti eftir að endurhæfingu lýkur. Nudd - Svæðanudd sem meðferðarform í endurhæfingu Á endurhæfingardeildinni eru unnin mörg ósýnileg störf og ómetanleg. Fótanudd er eitt af því sem sjúklingum er boðið að njóta fyrir svefninn. Almennt fótanudd á kvöldin veitir flestum ró og vellíðan fyrir svefninn. Einnig gefur það skjólstæðingunum tækifæri til að tjá líðan sína og getur þannig orðið farvegur fyrir útrás tilfinninga. Nudd er algeng og viðurkennd aðferð til að losa um spennu og minnka verk. Á deildinni eru fjórir svæðanuddarar, sumir hafa upp á fleira að bjóða s.s. höfuðnudd, herðanudd, nálastungur og shiatzu. Svæðanuddi hefur mest verið beitt. Það er einkar þægilegt að koma því við hvar sem er og verkun þess er margvísleg, það er því einstakt meðferðarform í hjúkrun. Stundum hefur verið hægt að koma við heildar- svæðameðferð (tekur 30 - 40 mín.) og þá er nuddinu beitt til meðferðar á einkennum viðkomandi. Svæðameðferð er stundum notuð í samráði við sjúkra- þjálfara og hefur það gert meðferðina markvissari, auk sýnilegri árangurs. Það eru mörg dæmi um virkni svæða- Svæðanudd. Tímarit Hjúkrunarfræðinga ■ 1. tbl. 74. árg. 1998 35
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.