Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1998, Qupperneq 43

Helga Björk Eiríksdóttir
/ Orðabók Menningarsjóðs segirað starf hjúkrunarkonu sé að „annast sjúkling, veita aðhlynningu",
eða með öðrum orðum; að hjúkra. Þessi útskýring er vafalaust rétt, en virðist afar einföld fyrir stóra
starfstétt hjúkrunarfræðinga. Þeir eru fjölmennasta heilbrigðisstéttin á íslandi og starfa á öllum sviðum
heilbrigðisþjónustunnar um land allt. Störf þeirra eru því fjölbreytt. Hjúkrun aldraðra er um margt ólík
geðhjúkrun. Dagur skólahjúkrunarfræðingsins er sjaldan eins og hjúkrunarfræðingsins í bráðamóttöku.
Innan hjúkrunarstéttarinnar er vaxandi hópur sem vinnur ekki hjá því opinbera. Sumir hjúkrunarfræð-
ingarnir eru sjálfstætt starfandi og fá greitt frá Tryggingastofnun sem verktakar. Aðrir vinna hjá einka-
fyrirtækjum eða á einkareknum stofum. Þessir hjúkrunarfræðingar gegna margvíslegum störfum.
Blaðið tók tvo þeirra tali, þær Sjöfn Kjartansdóttur og Bryndísi Konráðsdóttur.
Aftur í hjúkrunarfræði
Sjöfn Kjartansdóttir býr með eiginmanni sín-
um, Jóni Ólafssyni tónlistarmanni, og tveim-
ur dætrum. Viðtalið fer fram á heimili hennar -
yfir kaffibolla. Greinarhöfundi er boðið inn í
eldhús. Þar er hlýlegt og kertin tvö í gluggan-
um gefa skemmtilega birtu í skammdeginu.
Sjöfn er fædd og uppalin í Reykjavík. Að
grunnskóla loknum fór hún í Verzlunarskóla
íslands og tók sér síðan stutt hlé frá námi.
Áhugi hennar á hjúkrun hafði, þótf undarlegt
megi virðast, kviknað í Verzló: „Mér finnst
mjög gaman að vinna með fólki og ég vissi
að hjúkrunar, félags- og sálfræði snerust um
fólk. Raunar var það af tilviljun að ég valdi
hjúkrunarfræðina. Ég var ekki einu sinni viss
um að ég myndi klára námið. En þetta var
svo skemmtilegt að ég myndi vilja fara aftur.“
Sjöfn útskrifaðist árið 1992 en vissi ekki hvers konar
hjúkrunarstarf hún vildi takast á við. Önnur tilviljun réð því
að hún fór að vinna á gjörgæsludeild Borgarspítalans.
„Þetta var alveg rosalega gaman. Draumastarf sem átti
mjög vel við mig. Mig langaði að mennta mig áfram i gjör-
gæsluhjúkrun", segir Sjöfn með ákafa í röddu. En heimilis-
aðstæður komu í veg fyrir að hún héldi áfram vaktavinnu.
Hún gat ekki réttlætt það fyrir fjölskyidunni að vinna
óreglulegan vinnutíma á lágum launum.
Hugmyndir gks um hið nýja starf voru
öðruvísi en Sjafnar. En hún var heppin og
fékk að móta það sjálf. Hún segist hafa haft
tvö höfuðsjónarmið í huga: „Ég er ekki
hlynnt því að fyrirtæki eins og gks safni per-
sónulegum upplýsingum um fólk. Því ein-
beiti ég mér að forvörnum, en ekki meðferð
sjúkdóma. Ég er almennt að fræða og upp-
lýsa fólk.“ Sjöfn fékk að ákveða þennan
starfsramma og telur að hann hefði orðið
öðruvísi ef fagmanneskja úr annarri heil-
brigðisstétt hefði fengið starfið.
Að mati Sjafnar skiptir máli að hjá gks sé
framkvæmdastjórinn framsýnn maður sem
stjórni framsæknu fyrirtæki. „Hann er líka giftur
hjúkrunarfræðingi", segir hún og hlær. Fyrir
10 til 15 árum var ekki komið í Ijós að skrif-
stofuvinna er álagsvinna fyrir líkamann. Álags-
sjúkdómar koma fram á löngum tíma og því þarf Sjöfn að
segja alheilbrigðu fólki til. „Ég fann þetta sjálf þegar ég fór
af sjúkrahúsinu á skrifstofuna. Eftir sex vikur fyrir framan
tölvuna var ég orðin stíf og stirð."
Forvarnir og vinnuvernd
Á gjörgæslu var Sjöfn eingöngu í klínískri hjúkrun, en nú er
hún aðallega í kennslu þó starfið felist einnig í stjórnun.
„Ég er að kenna forvarnir. Þegar fyrirtækiö selur húsgögn í
Sjöfn Kjartansdóttir.
Nýja starfið
Sjöfn fór því að líta í kringum sig og sá auglýst starf fyrir
iðjuþjálfa eða hjúkrunarfræðing hjá húsgagnagerðinni gks.
Hún hefur nú unnið þar í rúmt ár. Það kom henni vel að
hafa verið í Verzlunarskólanum. Hún þekkti viðskiptageir-
ann og var því ekkert hrædd við nýtt starfsumhverfi.
■ Tímarit hjúkrunarfræðinga leitaði eftir samstarfi við
nemendur í hagnýtri fjölmiðlun i Háskóla íslands
um greinaskrif í blaðið. Helga Björk Eiríksdóttir var
i framhaldi af því fengin til að kynna sér fjölbreytni
í hjúkrun með viðtölum við hjúkrunarfræðinga.
Helga Björk er með BA-próf í ensku og ítölsku.
Tímarit Hjúkrunarfræðinga ■ 1. tbl. 74. árg. 1998
43