Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1998, Page 74

hjúkrunarfræðinga að þeir stundi
símenntun.
Hópurinn taldi mikilvægt að geta
sótt fræðslufundi á vegum fagdeild-
arinnar reglulega og að boðið væri
upp á námskeið hjá
endurmenntunarstofnun.
Einnig var mikið rætt um undir-
búningstíma fyrir ýmis sérhæfð
verkefni. Talið var nauðsynlegt að
hver stofnun sýni skilning á mikilvægi
undirbúnings verkefna sem hjúkrun-
arfræðingar taka að sér inni á deild
og að það sé ekki gert í frítíma eins
og algengt er.
2. Gæðamál og sparnaður
á barnadeild
Allir voru sammála um að mikilvægt
væri að vinna að gæðamálum. Aukin
samvinna milli barnadeilda í landinu,
þar sem skipst er á þekkingu og
reynslu sparar bæði tíma og pen-
inga. Þannig nýtist sérfræðiþekking
sem verður til á einum stað öllu
sviðinu og styrkir örari framþróun
fræðigreinarinnar og ætti að geta leitt
til aukinna gæða þjónustunnar. Gott
væri að hjúkrunarfæðingar væru
virkjaðir á sínu áhugasviði og tækju
þannig að sér ákveðin verkefni t.d.
safna þekkingu, vinna gæðastaðla
og veita fræðslu og stuðning til
annarra hjúkrunarfræðinga. Það leiðir
beint til aukinna gæða þjónustunnar
og óbeint, með aukinni starfsánægju
hjúkrunarfræðingsins.
Skortur á starfsfólki er tengdur
sparnaði í heilbrigðiskerfinu en að
einhverju leyti einnig starfsumhverfi á
hverjum stað. Skortur á starfsfólki
leiðir til aukins vinnuálags. Afleiðingar
þess geta verið t.d. aukin hætta á
mistökum í starfi og að starfsfólk
hætti. Sjúklingaflokkun sú sem vonir
stóðu til að gæti leiðrétt mönnun á
vinnustöðum virðist ekki skila sér
sem skildi.
Beina þyrfti sparnaði á aðrar
brautir. Sinna þyrfti betur mikið veik-
um börnun en vísa minna veikum
annað t.d. á göngudeildir eða
heimahjúkrun. Einnig þyrfti að stuðla
að fækkun legudaga ákveðinna
sjúklingahópa og koma á samræm-
ingu. Ósamræmi virðist vera milli
legudagafjölda ólíkra sjúklingahópa,
74
sem tengist þá helst geðþótta-
ákvörðunum lækna.
3. Barnadeildir á íslandi -
hverju þarf að breyta?
Áhersla var lögð á að nýr barna-
spítali væri hannaður með tilliti til
þarfa sjúklinga og aðstandenda svo
og þarfa starfsfólksins. Skipting deil-
da verði skýr þar sem skurðdeild,
lyflæknisdeild, deild fyrir langveik
börn, vökudeild og gjörgæsla verði
séreiningar.
Mikla áherslu ætti að leggja á
göngudeildir með margþætta þjón-
ustu svo sem bráðamóttöku, heima-
hjúkrun, endurkomudeild, innskriftir á
deildir og börn sem koma í rann-
sóknir. Göngudeild ætti að vera í
náinni samvinnu við heilsugæsluna.
Hjúkrunarfræðingar ættu að geta
haft þann möguleika að færa sig á
milli deilda með jöfnu millibili.
Aðstaða fyrir börn þarf að vera
góð og athafnasvæði þarf að vera
aldurskipt.
Stór skólastofa þyrfti að vera
utan deilda. Unglingar á barnadeild
hafa verið útundan og þörfum þeirra
ekki sinnt. Mikilvægt er að hafa
sérstök unglingaherbergi hönnuð
m.t.t. þarfa þeirra. Ennfremur þyrfti
að hafa iegustofur barnvænar og
að hafa sérstakar ungbarnastofur.
Aðstaða foreldra þarf að batna til
muna. Hafa þarf sér herbergi innan
deildar sem utan þar sem foreldrar
geta hvílt sig og haft friðhelgi.
Aðstaða fyrir starfsfólk. Mikið
atriði er að hafa sérstakt hvíldar-
herbergi fyrir þreytta og útkeyrða
hjúkrunarfræðinga og sjúkraliða. Þar
þarf einnig að vera vinnuaðstaða þar
sem hjúkrunarfræðingar geta unnið f
næði.
4. Þverfagleg samskipti
Aðallega var fjallað um hlutverk
hjúkrunarfræðinga og samskipti á
milli hjúkrunarfræðinga og lækna inni
á deildum.
Hjúkrunarfræðingar verða að
standa vörð um hagsmuni sína og
efla þekkingu sína til að standa jafn-
fætis læknum. Læknar setja oft út á
störf hjúkrunarfræðinga á neikvæðan
hátt.
Aðstoðarlæknar fá að miklu leyti
þjálfun hjá hjúkrunarfræðingum inni á
deild. Þess vegna er nauðsynlegt að
vera góðar fyrirmyndir og geta rök-
stutt mál sitt og vitnað í fræðilegan
þekkingarbrunn.
Mikil þörf er á sérhæfingu í hjúkr-
un og að hjúkrunarfræðingar geti
veitt öðrum hjúkrunarfræðingum ráð-
gjöf.
Foreldrar veikra barna eru oft í
nánustu tengslum við hjúkrunarfræð-
ingana. Óánægja þeirra bitnar oft á
okkur þar sem þeir þora ekki að
segja eða láta óánægju sína í Ijós við
læknana.
Nú er hægt að fá heimahjúkrun
fyrir langveik börn, þar sem barna-
hjúkrunarfræðingar sinna heima-
hjúkrun en hópnum fannst læknar
vera tregir til að notfæra sér það og
því ekki gæta hagsmuna skjól-
stæðinga sinna hvað það varðar.
Þegar ráðstefnunni lauk var
haldið aftur til baka til Dublin. Næsta
dag var farið með rútu og stefnt í
aðra átt. Nú var ferðinni heitið til
„Barretstown" þar sem sumarbúðir
fyrir langveik börn eru staðsettar.
Þetta er gamall kastali sem stendur
á stórri landareign. Það var Þaul
Newman sem stofnsetti þessar
sumarbúðir en þær eru reknar af
gjafafé víðsvegar frá. Þarna koma
börn og unglingar saman frá flestum
Evrópulöndum þar á meðal íslandi.
Þau dvelda í 10 daga í einu við leiki
og ýmis störf sem gefur þeim tæki-
færi til að taka þátt í eðlilegu lífi og
starfi og gleyma sér í erli dagsins.
Þarna vinnur bæði fagfólk og starfs-
menn, þar sem er maður á mann.
Þessi staður var heillandi og greini-
legt var að vel var haldið utan um
alla starfsemina.
Þessi ferð til írlands var bæði
skemmtileg og fróðleiksrík, þjappaði
okkur saman og gaf okkur tækifæri
á að kynnast betur. Ég er viss um að
þetta færir líf í alla okkar félagsstarf-
semi hjá fagdeild barnahjúkrunar-
fræðinga og er það vel.
Tímarit Hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 74. árg. 1998