Skírnir - 01.09.2017, Page 87

351„ef að jeg fengi frá þér blað …“
Þar rísa bjartar hallir, sem ei hrynja,
og hreimur sætur fyllir bogagöng,
en langt í fjarska foldar þrumur drynja
með fimbulbassa undir helgum söng.
Og gullinn strengur gígju veldur hljóði
og glitrar títt um eilíft sumarkvöld,
þar roðnar aldrei sverð af banablóði,
þar byggir gyðjan mín sín himintjöld.
Og harpan skelfur, hátt í andans geimi
af höndum veikum snert um dimma tíð,
hún truflast fyrir undarlegum eimi,
því andinn vekur sífellt furðustríð.
Og upp af sjónum feiknastjörnur stíga
og ströngum augum fram af himni gá,
og eldi roðnar niðr í hafið hníga,
en hljómar dauði fjarrum vængjum á.
Ég kný þig ennþá, gígjan mín, til gleði;
hvað gagnar sífellt kvein og táraflóð?
Hvað gagnar mér að gráta það, sem skeði?
Hvað gagnar mér að vekja sorgarljóð?
Hvað gagnar mér að mana liðna daga
úr myrku djúpi fram í tímans hyl?
Ég veit, að eilíf alltaf lifir Saga
og allar stundir nefnir dómsins til.
— — —
Því lyftist ég á léttum himinvæng
um ljósan geim á silfurtærum bárum
og bý mér mjúka, háa, helga sæng,
sem haggast ei af neinum sorgartárum.
Slengdu þér duglega, sál mín, um geiminn,
sjóðandi kampavíns lífguð af yl!
Kærðu þig ekkert um helvítis heiminn,
hoppaðu blindfull guðanna til! (Benedikt Gröndal 1948: 126–127)
Kvæðiskaflinn hér að ofan hefst á rómantískri hugarsýn sem kall-
ast á við eitt þekktasta kvæði enskrar rómantíkur, Kubla Khan: or
skírnir
Skírnir HAUST 2017 (13.10.2017).qxp_Layout 1 20.10.2017 13:46 Page 351