Tímarit Máls og menningar - 01.05.2018, Side 118

H u g v e k j u r
118 TMM 2018 · 2
atriðið er svo að hrista letina úr þessum
mönnum og kenna þeim siðina, hvernig
þeir eigi að haga sér ef þeir vilji vera
ráðningarhæfir.
Í því skyni samdi ein af þeim frönsku
stofnunum sem eiga að sjá um atvinnu-
leysingja merkilegt plagg til að leggja
þeim lífsreglurnar. Er þar að finna
nákvæm fyrirmæli um það hvernig þeir
eiga að verja sínum degi, lið fyrir lið, svo
engin mínúta fari til spillis. Þó ekki sé
neitt atvinnuleysi á Íslandi getur hæg-
lega til þess komið, ekki þegar búið
verður að sökkva hluta þess í uppistöðu-
lón og túrhestarnir búnir að traðka
sundur afganginn, eins og fávísir menn
kunna að ætla, heldur ef einhver bylgja
leti og ómennsku ríður yfir, kannske í
kjölfar nýs kollektívisma. Því held ég að
það kunni að vera fróðlegt fyrir Mör-
landann að rýna í dagskipanirnar. Ljóst
er að með því að fara sem vandlegast
eftir þeim muni hagur atvinnuleysingj-
ans vænkast til mikilla muna.
Fótaferðartími atvinnuleysingjans er
ákveðinn korter fyrir átta (á plagginu er
mynd af vekjaraklukku sem segir „zzz“),
og þá á hann strax að taka til við lík-
amsæfingar, þær örva jafnan viljann til
vinnuleitar.
Klukkan hálf átta á atvinnuleysing-
inn svo að fara í sturtu, og meðan hann
finnur vatnið streyma um allan
atvinnulausa skrokkinn á hann að verja
tíu mínútum í að velta því fyrir sér hvers
konar vinna henti honum best, til hvers
hugur hans standi, og eftir hverju hann
eigi fyrst og fremst að slægjast.
Þegar klukkuna vantar korter í níu á
atvinnuleysinginn að taka til við „ríku-
legan dögurð“ og ekki gleyma því að
drekka kaffið úti á svölum, því „dags-
birtan er náttúrulyf gegn þunglyndi“.
Að þessu loknu, þegar klukkan er
korter yfir níu, hefst dagsverk atvinnu-
leysingjans. Nú á hann að tylla sér niður
við tölvuna, byrja á því að velja þau fyr-
irtæki sem hann ætlar að miða á og
ganga þannig frá umsóknarbréfunum
að þau henti hverju þeirra um sig. Að
því búnu á hann að svara þeim atvinnu-
tilboðum sem honum hafa þegar borist,
og að lokum á hann að lesa aftur yfir
bréf sem hann hefur samið um sérstak-
an áhuga sinn á ýmislegum störfum og
einstaka hæfileika sína til þeirra og sjá
til þess að curriculum vitae, æviágripið,
úreldist ekki.
Þá er komið hádegi og morgunverk-
unum lokið. Þá á atvinnuleysinginn að
snæða hádegisverð og njóta þess að
slappa vel af, það er mikilvægt.
Samt er ekki til setunnar boðið. Um
leið og klukkan slær eitt á atvinnuleys-
inginn að rjúka úr sæti og þjóta í tölv-
una, en verkefnið sem hann á nú fyrir
höndum er af öðru tagi. Nú á hann að
líta yfir tímabundin störf, afleysingar,
og einnig störf sem henta honum ekki
beinlínis og hann hefur ekki áhuga á.
En það getur vitanlega verið gagnlegt að
hafa eitthvað til að hlaupa upp á til að
vinna sér tímabundið inn vasaaura
meðan beðið er eftir öðru betra. Þessi
liður er því merktur með evru-tákninu.
Nú er hinu eiginlega dagsverki lokið
og klukkan orðin tvö. Þá á atvinnuleys-
inginn að njóta tveggja klukkutíma
verðskuldaðrar hvíldar og gera það sem
honum finnst skemmtilegast; mælt er
með því að hann taki þátt í einhverjum
félagsstörfum, svo sem samtökum sjálf-
boðaliða á einhverju sviði. Við lesturinn
dettur manni kannske í hug að hann
gæti starfað í einhverju af hinum svo-
kölluðu „veitingahúsum hjartans“ sem
leikarinn Coluche kom á fót og hafa það
hlutverk að gefa atvinnulausum úti-
gangsmönnum ókeypis mat, en þetta er
ekki matmálstími, enda geta menn lesið
í kokkabókum frjálshyggjunnar að ekki
sé til neinn ókeypis málsverður.