Heimsmynd - 01.08.1994, Qupperneq 72

Samskipti kynjanna
Stuttar KYN-
LÍFSSTUNDIR
Guðrún Kristjánsdóttir, blaðamaðui',
er hætt að hlusta á kvartanir unga
hjónafólksins með litlu bömin um að
það finnist aldrei tími eða friður fyrir
kynlífið. Bendir þeim á að til er leið
sem í huguin margra tengist framhjá-
haldi og skyndikynnum, en á allt eins
heima í hjónasænginni.
Dá
yrir utan daður er það mín
skoðun að svokallaðir sjortar-
ar (já, ég segi og skrifa sjort-
arar, því við eigum ekki ann-
að orð sem skilst yfír fyrirbærið) séu eitt
af því sem hvað best viðheldur andlegri
heiisu mannkyns. Og geng þá út frá því
að báðir aðilar séu tilbúnir til að leggja
sitt af mörkum, ekki bara annar. Reynd-
ar fæ ég aldrei skilið þá vanhugsun er
Þjóðkirkjan ætlaði á sínum tíma að
koma í veg fyrir að Stöð 2 sýndi barna-
efni á laugardags- og sunnudags-
morgun. Þakka að sama skapi séra
Heimi Steinssyni útvarpsstjóra ríkisap-
paratsins fyrir að hafa tekið þar í taum-
ana og leyft bamaefni á laugardags- og
sunnudagsmorgnum í Sjónvarpi allra
landsmanna, þótt síðar væri. Það skýrist
betur á eftir.
Hver elskar svosrnn ekki að eyða heilu
dögunum í rúminu við að kyssast, kela
og gera’ða hægt og lengi, lengi, lengi...
En rýnum nú í raunveruleikann.
Hversu mörg hjón með ung börn geta
leyft sér eyða heilu dögunum upp í rúmi
án þess að nokkur eða nokkuð sé að
ónáða þau. Á þetta ekki síst við á okkar
tímum þar sem krafa samfélagsins
byggir á því að báðir aðilar vinni utan
heimihs og að auki eyða margir miklu
púðri í frama sinn þegar það á að heita
að mannskepnan sé hvað best til þess
fallin að stunda kynlíf. En eins og al-
kunna er virkar líkamsklukkan þannig
að á meðan maður hefur mestu starfs-
orkuna er kynorkan einnig í hámarki.
Auðvitað er til nokkuð af bamahjónum
sem með góðri hjálp geta átt stundir
saman ein. Hafa tök á því að bregða sér
saman eitthvert tvö eða geta með góðu
móti komið bömunum sínum fyrir ann-
ars staðar. Sjálf get ég reyndar hrósað
happi því lífi mínu er þannig háttað að
ég á barn og bý ekki með barnsföður
mínum og á þar af leiðandi aðra hvora
helgi fría. (Segið svo að það geti ekki
fylgt því kostir að vera einn með barn á
framfæri.)
En höldum okkur við bamafólkið. Ekki
hafa öll hjón tök á því að eyða mörgum
stundum saman ein. Einkum ef þau
eiga ung böm og ef þau eru orðin fleiri
en eitt. Ég tala nú ekki um séu þau orðin
fleiri en tvö. Þá eru ömmur og afar og
aðrir ættingjar oft furðufljótir að finna
sér skotheldar afsakanir. í tilfellum sem
þessum kemur morgunsjónvarp barn-
anna eins og himnasending inn í heimil-
isiífíð - eða ættum við að segja kynlífíð.
Regla númer eitt er auðvitað að hafa
sjónvarpið ekki inni í svefnherberginu
og vel að merkja ekki heldur of nálægt
svefnherberginu. Því eðh málsins sam-
kvæmt fylgir þessari tegund kynlífs oft
ívið meiri hávaði en ella, enda er sjortar-
inn frá náttúrunnar hendi hamslaus.
Ég er þó ekki með þessu að segja að
hann geti ef til vill ekki átt sér langan
aðdraganda. Langan forleik er líkast til
réttnefnið. Sjortarann ætti hjónafólk
óspart að nýta sér þegar tækifæri gefst.
Því þótt hann sé stuttur eru áhrif hans
oft langvarandi. Hann kemur róti á hug-
ann, eins og allt sem kemur óvænt inn í
líf okkar. Og við tökum okkur tíma til
aó vinna úr shku.
Tökum dæmi. Þið hafið ákveðið að halda
matarboð heima. Það er laugardags-
kvöld. Þið voruð svo lánsöm að koma
börnunum ykkar fyrir hjá ömmu og
afa. Óvenjugott skiplag er á hlutunum,
aldrei þessu vant. Aht er svo að segja th-
búið hálftíma á undan áætlun. Hálftími
er lengi að hða hafi maður ekkert annað
að gera en að bíða. Þið hafið þegar klætt
ykkur upp, eyrnalokkarnir, ilmvatnið,
bindið. Allt á réttum stað. Hún hefur
þegar dreypt á einu rauðvínsglasi. Ný-
legar kannanir benda einmitt th þess að
vegna ólíkrar uppbyggingar hormóna-
starfsemi karla og kvenna hafi einmitt
höfgi vínsins örvandi áhrif á kynhvöt
kvenna. Hví ekki að nýta sér það, hví
ekki að láta þessa nýju, ilmandi rak-
spíralykt hans taka sig á tauginni. Það
er engin ástæða th að klæða sig úr öhu.
Hverjar eru svo afleiðingamir. Þið eruð í
góðu skapi það sem eftir lifir kvölds.
Flissið á ótrúlegustu stimdum. Eruð op-
inskárri en eila. Þráðurinn á mihi ykkar
er aldrei betin- strengdur. Gestimir bíða
í ofvæni eftir næsta matarboði.
Ef börnin ykkar eira ekki yfir morgun-
sjónvarpinu; þ.e.a.s. komiþau tiltölu-
lega snemma heim daginn eftir matar-
boðið, má ahtaf leyfa þeim að fikta í ein-
hverju sem þau eru ekki vön að fá að
fikta í (ég mæli auðvitað ekki með raf-
magninu). Ein kunningjakona mín
benti mér á ansi sniðugt trikk sem er
verkfærakassi mannsins síns. Dagsdag-
lega er kassinn auðvitað hans helgasta
eign. En ef þau vilja eiga sína stuttu
stund snemma morguns, í hádeginu eða
um eftirmiðdaginn hverfur snögglega
af honum heilaglehdnn.
Og morgunsjónvarpið, það sem kirkjan
reyndi að koma í veg fyrir. Ég fæ ekki
séð hvernig heilu hjónaböndin, eða
óvígðu sambúðimar, komust af án þess.