Heimsmynd - 01.08.1994, Qupperneq 96

Kjötsúpan hennar mömmu
Hjúnin Margrét K. Sigurðardóttir, markaðsstjóri Morgun-
blaósins, og Jón Þórisson, útibússtjóri fslandsbanka.
Máltíðin sem aldrei var borðuð
máltíðni
Fyrir nokkrum árum fórum við ungu hjónin í
brúðkaupsferð til Ítalíu. Það má segja að
þetta hafi einnig verið hálfgerð sælkera-
ferð, þvívið vorum í því að borða og prufa
bæði mat og vín í þessari ferð. Einn daginn fórum við
til Veróna til þess m.a að sjá óperuna Aidu sem átti að
flytja þann daginn í hinum fornu, frægu rústum hring-
leikahússins ÍVeróna
Við komum þangað um hádegisbil, keyptum okkur
miða á óperuna og höfðum góðam tíma til stefnu fram
að sýningu. Notuðum hann til að skoða okkur um á
þessum fallega, rómantíska stað og sáum m.a svalirn-
ar frægu þar sem Rómeó og Júlía áttu sínar dramat-
ísku stundir.
Eftir að við höfðum spókað okkur um Veróna ákváð-
um við að fá okkur góða máltíð. Fundum á torginu fal-
legan og aðlaðandi veitingastað með útsýni yfir mann-
lífið og hringleikahúsið gamla sást úr fjarska
Þetta er fínasti veitingastaður og margt aðlaðandi á
matseðlinum. Þarvar meðal annars á boðstólum írskur
Guinnes- bjór og af öllum stöðum í heiminum þá
ákveður Jón að ÍVeróna ætli hann að fá sér einn til
prufu, því írskan Guinness hafði hann aldrei bragðað
áður. Margrét fékk sér hvítvínsglas og síðan var pantað
Ravíólí og annað pasta
„Þetta veitingahús bauð upp á flott eftirréttahIaðborð
og þar sem Margrét er mikill aðdáandi eftirrétta ákvað
hún að fara og skoða þetta fallega desserthlaðborð,"
segir Jón.
Eg sit þama og sötra Guinnes-bjór sem er í raun alveg
ógeðslega vondur, eins og uppleystur skóáburður á
bragðið, þegar inn kemur þessi rosalega flotta kona,
klædd í hvítan kjól og svo hlaðin skartgripum að það
klingdi í henni. Allt greinilega í hæsta verðflokki. Með
henni varsvo þessi gamli, bogni, pervisni karl og greini-
legt að það eina sem hún sá við hann var veskið hans.
Og þau settust við borðið við hliðina á okkur.
Eg var nú aðeins farinn að undrast um hvað Margrét
ílentist við eftirréttaborðið og snéri mérvið til að athuga
með hana. Rak mig um leið í glasið með þessum
þykka, svarta bjór og heyri þá þetta skerandi óp. Lít til
baka og sé þessa glæsilegu konu íkjólnum, ekki leng-
ur hvítum heldur svartdoppóttum. Um leið upphófust
mikil læti og handapat Þjónarnir allir sem einn komu
hlaupandi að borðinu og jafnvel gestir á næstu borð-
um tóku til við við að róa hysteríska konuna
Ég hvftnaði upp þegar ég áttaði mig á aðstæðum. Sá í
huganum allan gjaldeyrisforða okkar hjónanna fjúka
burt og vissi alls ekki hvaðan á mig stóð veðrið. En mitt
í öllum hamaganginum var gripið um handlegginn á
mér og ég dreginn út úr þvögunni. Margrét var sem sé
komin mér til bjargar og við tókum bara til fótanna.
Forðuðum okkur inn í næstu hliðargötu og horfðum á
uppþotið úr fjarska. Ég skal nú alveg viðurkenna að
mér fannst ekki beinlínis karlmannlegt að hlaupast á
brott, en verð nú samt að viðurkenna að við sáum
kómísku hliðina á þessu öllu saman og í dag er þetta
bara fyndin endu'rminning.
Nú, þessi máltíð sem hefði átt að vera einn af há-
punktum brúðkaupsferðarinnar endaði í ftölskum sam-
lokum með parmaskinku og appelsínudjús á áhorf-
endapöllunum í óperusýningunni Aidu ÍVerona /SLH
Þegar ég velti þessari
spurningu fyrir mér rifj-
aðist ýmislegt upp. Að
vísu gæti ég talið upp
ýmsa málsverði sem bæði hafa ver-
ið frábærir og mikil upplifun á sinn
hátt. En minnisstæðasta máltíðin er
samt alltaf kjötsúpan sem ég fékk
hjá mömmu fyrir mörgum árum. Það
var fyrsta misserið mitt í mannfræð-
inni og ég var að koma heim í jólafrí
frá London. Ég var rétt um tvftugt og
hugsaði mikið heim þennan vetur-
inn. Það var snjór og kuldi þegar ég
kom til íslands og þegar ég kom að
heimilinu tók á móti mér þessi ynd-
islegi matarilmur, mömmuilmurinn.
Og þegar ínn var komið var á borð-
um rjúkandi íslensk kjötsúpa Betra
gat það ekki verið tyrir ungan mann-
fræðistúdentinn, sem var í fyrsta
sinn í burtu að heiman. Ég gleymi
þessari kjötsúpu aldrei.
Eftir þetta var það hefð, að í þau sjö
ár sem ég var í námi erlendis var
kjötsúpan hennar mömmu alltaf á
borðum þegar ág kom heim. En hún
var samt aldrei eins góð og þennan
kalda desemberdag, fyrir mörgum
árum, þegar ég kom heim í fyrsta
sinn.
<*» ».
96) Sælkerinn / Heimsmynd - ág-úst / september