Saga - 2016, Qupperneq 131

Halldóra minnist á það í skrifum sínum að hún hafi viljað „rjúfa
þögnina“ (bls. 48) og „láta rödd kristínar heyrast“ (bls. 240). Það gerir
hún svo sannarlega með því einu að koma bókinni út og deila þekk-
ingunni um kristínu með lesendum. en í bókinni er margt um mann-
inn og stundum fellur kristín í skuggann. Í þessu samhengi má minn-
ast á bókarkápuna sem sýnir vangasvip kristínar í grafískri útfærslu.
ef til vill var kápan hugsuð sem óður til þekkingar krist ínar í
litafræðum en þar sem kristín var ekki þekkt andlit munu margir lesa
lítið annað út úr litríkum vangasvipnum en það að myndin sé verk
eftir grafískan hönnuð. Þungamiðjan í bókinni er brautryðjendastarf
í íslenskum innanhússarkitektúr og hefði verið við hæfi að hönnun
eftir kristínu prýddi kápuna. Í stuttu máli má segja að hönnun
kristínar sé sígild en hönnun bókarinnar nái ekki að endurspegla það.
Markmiðið með útgáfunni er að birta „vandað yfirlit um verk
kristínar“ (baksíða) og láta rödd hennar heyrast. Þótt ýmsir gallar
dragi úr áhrifamætti bókarinnar má segja að þetta hafi á margan
hátt tekist, heildaráhrifin eru sterk og ættu að vekja lesendur til
umhugsunar. Ljóst er að konur hafa ekki notið sannmælis í hönnun-
arsögunni og að hönnun heimilanna hefur lengi þótt síður merkileg
þar sem hún tengist hefðbundnum veruleika kvenna. Á sama hátt
má segja að verk innanhússarkitekta falli í skuggann af verkum
arkitekta. Þannig varpar líf og starf kristínar ljósi á margt áhugavert
í sögu hönnunar og húsgerðarlistar sem eflaust á eftir að kveikja
áhuga á fleiri rannsóknum á stöðu kvenna í þessum starfsgreinum.
Helsta heimild Halldóru Arnardóttur við gerð bókarinnar eru
viðtöl við kristínu sjálfa á nokkurra ára tímabili. Í ljósi þess að
kristín lést skömmu eftir að bókin kom út er samtal þeirra ómetan-
legt og á Halldóra þakkir skildar fyrir framtakið. eins og fram
kemur í bókinni var kristín einstök kona sem hafði áhrif á alla sem
hana hittu. Þótt kristín gerði sjálf ekki mikið úr framlagi sínu til
íslenskrar hönnunar endurspeglaðist fagurfræði og hugkvæmni í
öllu hennar umhverfi og háttum. Líkt og Halldóra varð ég sjálf fyrir
sterkum áhrifum þegar ég hitti kristínu á heimili hennar, árið 2005,
til að taka við hana viðtal í tilefni af 50 ára afmæli Félags húsgagna-
og innanhússarkitekta. Ég man að ég hugsaði að gott væri ef fleiri
Íslendingar hefðu jafn skýra sýn á hönnun og brautryðjandinn
kristín Guðmundsdóttir. Nú þegar hún er sjálf ekki lengur til frá-
sagnar er óskandi að bókin beri rödd hennar sem víðast; að vönd -
uðu vinnubrögðin, fagmennskan, smekkvísin og hagkvæmnin, sem
einkenndu ævistarf kristínar, verði öðrum hvatning til góðra verka.
fyrsti íslenski innanhússarkitektinn 129
Saga vor 2016.qxp_Saga haust 2004 - NOTA 17.5.2019 10:09 Page 129