Strandapósturinn - 01.06.2014, Síða 14

12
margir hellar sem hægt er að sigla inn í og eins margir sem ein-
ungis er hægt að sjá en ekki komast að. Þessir hellar eru ólýsanlega
litskrúðugir og fuglalífið í mörgum þeirra ótrúlegt. Við Suðurey
hittum við mann á slöngubáti og sagði hann að hvalir væru rétt
vestan við okkur svo að skipstjórinn setti stefnuna í átt að Álsey og
Brandi og þar fengum við að sjá hvali synda fram og til baka og
var þetta skemmtileg viðbót við siglinguna okkar. Við sigldum
næst inn í stóran helli sem heitir Fjósin en hann er í Stórhöfða og
er eingöngu hægt að komast inn í hann frá sjó. Mörgum finnst
Kafhellir fallegasti hellirinn en hann er í kletti sem heitir Hæna.
Magnaður klettur, sem er eins og fíll og heitir Fíll, var næstur á
leið okkar og síðan Stóri-Örn og Litli-Örn en þeir eru enn einir
klettadrangarnir sem við sigldum fram hjá. Við sigldum fram hjá
skeri sem heitir Latur en þar hvíldu menn sig oft áður en þeir
reru róðrarbátum sínum síðasta spölinn inn í höfnina. Við sigld-
um að lokum inn í Klettshelli þar sem Sigurmundur tók fram
saxófón og spilaði fyrir okkur eitt af lögum Ása í Bæ en hljóm-
burðurinn er engu líkur þar.
Við komuna í land tók Unnur við okkur aftur. Hún fór með
okkur um nýja hraunið og sýndi okkur hvar verið var að moka hús
úr hrauninu. Húsið er ótrúlega heilt og verða allir innan stokks-
munir, sem inni í húsinu voru fyrir gos, hafðir ósnertir þegar upp-
grefti lýkur. Húsið verður safn og er verið að koma upp mikl um
mannvirkjum í kringum það. Verður spennandi að fylgjast með
því. Við fórum upp á Stórhöfða, syðsta byggða ból á Íslandi. Við
vorum bara heppin því að við höfðum smá vind en mesti vindhraði
sem mælst hefur þar er 119 hnútar, sem samsvara 220 km á
klukkustund. Við fegum líka góða sýn og gátum séð af landi sem
við stuttu áður höfðum séð af sjó. Við keyrðum að baðkarinu sem
Guðlaugur Friðþórsson fékk sér að drekka úr eftir frækilegt afrek
þegar Hellisey VE 503, bátur sem hann var skipverji á, fórst og
drukknuðu þar fjórir félagar hans.
Við héldum ferðinni áfram og fórum í lundinn hennar Gauju.
Það var árið 1988 sem hjónin Guðfinna Ólafsdóttir (Gauja) og
Erlendur Stefánsson tóku í fóstur lítinn skika í nýja hrauninu.
Eyja menn sem vildu gátu tekið skika í fóstur og var með því verið
að reyna að fá fólk til að græða upp. Jarðvegurinn var lélegur en
með vinnu og útiveru var vonast til að fólk vildi vera með í þessu