Strandapósturinn - 01.06.2014, Blaðsíða 100

98
þeim skólann. Höfðu þeir af þessu mikla ánægju. Morguninn
eftir hófu þeir svo ferðina heim. Eitthvað gátu þeir þá létt róð ur-
inn með segli út úr Hrútafirðinum en heim komu þeir í hvíta-
logni á fimmta tímanum, eftir átta klukkutíma róður. Ég man vel
þennan dag, við krakkarnir ætluðum að fylgjast með því þegar
báturinn kæmi fyrir Kárhöfnina (þ.e. ysta klettinn á Smáhamra-
Högunum), en það var orðið svo skuggsýnt þegar þeir komu að
við urðum ekki vör við þá fyrr en við heyrðum áraglamrið þegar
þeir voru komnir inn undir Hjalla (klettana utan við Þuríðarvík,
litla vík yst í Naustavík). Auðvitað tókum við sprettinn niður í
Naustavík til að taka á móti þeim. Það sem mér fannst fréttnæmast
úr þessari ferð þeirra var að pabbi sagði að Mummi hefði synt
200 metra í sundlauginni daginn áður. Mér fannst mikið til þess
koma því að það voru ekki margir sem ég þekkti sem kunnu að
synda, hvað þá að geta synt 200 metra! Pabbi sagðist að vísu hafa
lært sund þegar hann var á Hvanneyri og kvaðst hafa verið
kominn vel á flot. Aldrei sýndi hann okkur þó þessa sundkunn-
áttu sína. Þótt við krakkarnir værum oft að sullast í sjónum á
sumrin áður en við lærðum sund, þá kom hann aldrei með
okkur.
Árið 1934 tók Mummi þátt í kappsundi sem fram fór á fyrsta
héraðsmótinu sem haldið var á Skeljavíkurgrundum. Kepp endur
voru bara þrír. Auk Mumma voru það Hermann Guðmundsson
frá Bæ og Guðjón Ingimundarson frá Svanshóli, báðir lærðir
íþróttakennarar. Synt var í sjónum frá flúrunni fram úr Grundar-
tanga í áttina út að Víðidalsá, um það bil 100 metra. Ekki man
ég hver vann þetta sund en Mummi mun hafa orðið síðastur, svo
sem eðlilegt mátti teljast fyrir fram. Þótt héraðsmót væru haldin
þarna á hverju vori næstu árin var ekki oftar keppt í sundi.
Sundlaugin í Hveravík var starfrækt á hverju vori og þar fór fram
sundkeppni að loknum sundnámskeiðum, sem var þá reyndar
kallað sundpróf. Þótti það ólíkt hlýlegra heldur en að synda í
köldum sjónum.