Strandapósturinn - 01.06.2014, Blaðsíða 74

72
Ljósm.: Magnús Ingólfsson.
Víkurbæirnir 1980. Guðlaugsvík nær en Skálholtsvík fjær. Í baksýn er
Guðlaugshöfði.
um naustum enda var útræði frá Stakksvík fram á 20. öld. Þar
var talið reimt, gengu sögur af draugnum Stakk sem vera átti
sjórekinn og í skinnklæðum. Þótti hann viðsjáll og fólki ráðlagt
að vera ekki á ferð þar á milli bæja í náttmyrkri. Sumarhagar
eru góðir og fjörubeit annáluð svo vart getur um annað eins. Til
hlunninda er veiðiréttur í Víkurá og mikill trjáreki. Einnig var
selveiði talin þar til hlunninda. Austan bæjarins endar Múlinn
í kleifum, sérkennilegum klettum með skjólgóðum lautum og
grasbollum í milli. Kunnur er Guðlaugsvíkurdrangur sem rís
eins og veggur úr fjörukambinum rétt við þjóðveginn. Drangur-
inn hall ast nokkuð en hann vekur jafnan mikla athygli ferða-
manna.
Jörðin Heydalur (í eyði frá 1938) byggðist úr landi Guð laugs-
víkur á 18. öld. Hefur sennilega einhvern tímann verið þar sel-
staða því að bærinn er stundum nefndur Hey dalssel. Í Jarðabók
þeirra Árna og Páls frá 1709 segir enn fremur (7. b., bls. 437):
„Annað býli er ætlað verið hafi í heimalandi, kallað Gudlaugskot.
– Þar sjest ógjörla til tófta eða girðínga. Veit enginn nær bygst
eða eyðilagst hafi.“ Þá eru tóftarbrot sunnan í háum hól gegnt