Strandapósturinn - 01.06.2014, Qupperneq 71

69
sem rísa allhátt vestur af bænum. Af þeim dregur bærinn nafn.
Túnin liggja suður frá bænum og slitna sundur í nokkrar spildur.
Möguleikar til ræktunar eru takmarkaðir og að mestu nýttir.
Jörðin er ekki landstór og frekar grýtt neðra en talin allgóð til
beitar. Fljótt sést þar til gróðurs á vorin. Fjörubeit þótti góð. Til
hlunn inda var nokkur selveiði og trjáreki.
Ungmennafélagið Harpa í Bæjarhreppi reisti samkomhús á
Borgum 1926. Í nær hálfa öld var hér aðalsamkomustaður sveit-
arinnar. Hér voru haldnar margvíslegar samkomur, fundir og
skemmtanir allt til ársins 1974 er húsið var selt bóndanum á
Borgum til annarra nota. Þetta hús stendur enn og hefur nýlega
fengið andlitslyftingu hjá nýjum eigendum.
Borgir eru í eyði frá 1986. Jörðin er í eigu bænda á Kolbeinsá
sem nytja hana en íbúðarhúsið og gamla samkomuhúsið eru í
eigu fjölskyldu sem býr í Reykjavík en notar staðinn sem sumar-
dvalarstað sem er vel til fundið því að það er sumarfallegt á
Borg um.
Kolbeinsá
Kolbeinsá er gamalt býli en jörðin er kölluð Kolbitsá í Jarða-
bókinni 1709. Ekki er þekkt hvernig á því nafni stendur. Bæjarhús
eru nálægt sjó á bakka lítillar ár samnefndrar bæn um. Ströndin
er vogskorin og grýtt og fyrir opnu hafi. Þar brimar oft og er sjó-
gangur. Suður frá bænum er allbreitt dalverpi, þar skiptast á
mýrarsund, klettahæðir og hjallar. Heldur er erfitt til ræktunar
og slitna túnin sundur í margar spildur, sumar fjarri bænum.
Kolbeinsá var í eigu Melstaðarkirkju í Miðfirði 1709 samkvæmt
Jarðabókinni. Virðist kirkjan hafa lagt nokkuð þungar kvaðir á
ábúandann svo sem að leggja selanót og átti þá kirkjan allt sem
í hana kom; eins að gera til kola úr morviði allt að 10 tunnur ef
morviður hrökk til. Þriðja kvöðin var að flytja allan við af rekan-
um í hólma einn sem er þar fyrir landi. Allt þetta skyldi unnið
kauplaust. Trjáreki hefur alltaf verið mikill á Kolbeinsá. Það er
sennilega ein aðalástæða þess að Melstaðarkirkja nær eignarhaldi
á jörðinni á sínum tíma. Kirkjur virðast á öldum áður hafa ásælst
rekajarðir þar sem von var í trjáviði og hvalreka.
Land jarðarinnar er allstórt og gott til beitar en grýtt neðra,
talið vorgott og fjörubeit ágæt. Hennar er getið sérstaklega í Jarða-