Strandapósturinn - 01.06.2014, Blaðsíða 44

42
Ólafur kenna þar þjófinn Jón Frans og tók hann höndum og
kom honum til hreppstjórans föður síns. Jón gerði ítrekaðar
tilraunir til að sleppa en tókst ekki þar sem Ólafur var bæði
hraustur og hugaður. Jón Frans var svo fluttur aftur vestur í
Breiðavíkurhrepp og settur þar í varðhald en hann slapp aftur
úr haldinu, strauk á fjöll en fannst uppi í Geitlandi fyrir ofan
Húsafell. Þar tóku Borgfirðingar hann höndum og nú þyngdust
enn sakarefni yfir Jóni og 1816 var hann sendur á Brimarhólm til
ævilangrar þrælkunar. Hann var náðaður 1839 og sendur heim
á Breiðavíkurhrepp, lifði nokkur ár eftir heimkomuna. Ólafur
Sigurðsson gekk menntaveginn, lærði til prests og varð seinna
kunnur prófastur og menn ingarfrömuður í Flatey á Breiðafirði
en kallaðist þá Ólafur Sívertsen.
Gilhagi
Árið 1862 flyst í Hrútafjörð maður að nafni Davíð Bjarnason og
reisir nýbýli úr landi Mela fyrir sunnan Miklagil og nefnir bæinn
Gilhaga. Gilhagi er miðhlíðis, um það bil einn kílómetra sunnan
við Miklagil. Bæjarstæðið sést ekki af þjóðveginum. Leið manna
lá fram hjá bænum áður en vegað var um Holtavörðuheiði. En
þegar lagður var bílvegur um Holtavörðuheiði var þessi bær ekki
tengdur veginum og því aldrei í vegasambandi. Gilhagi fór í eyði
1943. Neðsti hluti Miklagils er ófært klettagil en vað niður við
Hrúta fjarðará.
Grænumýrartunga
Grænumýrartungu er nokkuð getið í Bárðar sögu Snæfellsáss.
Þar segir frá Miðfjarðar-Skeggja og dóttur hans er Þórdís hét.
Bárður Snæfellsás dvaldi á Reykjum í Miðfirði einn vetur í vist og
nefndi sig Gest. Eignaðist hann son með Þórdísi Skeggjadóttur
sem einnig var nefndur Gestur. Síðan segir í sögunni: „Fám vetr-
um síðar bað Þorbjörn Grenjaðarson Þórdísar Skeggjadóttur og
var hún honum gift. Setti Þorbjörn þá bú saman í Tungu fram
frá Melum.“1 En Þorbjörn þessi var sonur Grenjaðar land náms-
manns á Melum.
1 Bárðar saga Snæfellsáss. Íslendinga sögur og þættir. 1. b., Reykjavík, Svart á hvítu, 1987,
bls. 60.