Víkurfréttir - 16.12.2021, Blaðsíða 60

Óskar Herbert Þórmundsson, fyrrverandi lögreglumaður, hefur
fengið útrás fyrir sköpunargleðina á síðustu árum við smíðar á
glæsilegum skartgripum sem eru vægast sagt frumlegir og fallegir.
Víkurfréttir litu inn á verkstæðið hjá Óskari og spurðu hann út í
hvernig þetta fór af stað hjá honum.
Hvernig byrjaðir þú á þessu, skart-
gripasmíði er nú varla hluti af lög-
reglunáminu?
„Nei, nei. Ég fór í Tækniskólann
þegar það voru haldin námskeið þar,
svona silfurnámskeið,“ segir Óskar.
„Ég byrjaði á að sjá þetta á YouTube,
að menn voru að smíða hringa úr
peningum og varð alveg heillaður
af því.
Þetta er svolítið skemmtilegt. Þú
gerir gat í peninginn og snýrð honum
við. Maður verður að passa sig að
eyðileggja ekki neina stafi og svo-
leiðis, þannig að það er svolítil kúnst
að snúa honum við.“
Óskar segir að þegar hann var
byrjaður að gera hringa úr peningum
fór hann að fá áhuga á að læra meira
um málma. „Svo vindur þetta upp
á sig maður minn, því þegar ég var
búinn að vera í svona peningahring-
agerð þá langaði mig að læra meira
um málma. Af því að málmur ekki
það sama og málmur, það eru auð-
vitað þessir eðalmálmar sem eru gull
og silfur – og auðvitað kopar líka. Það
eru þessir þrír eðalmálmar, fyrsta,
annað og þriðja sætið.“
Handavinna hefur alltaf heillað
Óskar var hugfanginn af listsköpun
og gekk í Myndlistar- og handíða-
skólann áður fyrr. Hann ætlaði að
leggja listmálun fyrir sig en örlögin
taka oft í taumana og breyta áætl-
unum fólks.
„Þetta hefur alltaf heillað mig,
myndlist og bara allt handverk. Ég
átti ástralska konu og við komum
hingað frá Ástralíu um haustið 1971
– og hún þá ólétt. Nú, ekki gat ég lagt
list á borð fyrir fjölskylduna og sá að
það var auglýst í lögregluna. Það er
skemmst frá því að segja að ég gekk
í lögregluna og var þar í tæp fimmtíu
ár.“
Ferill Óskars í lögreglunni átti
eftir að spanna nærri hálfa öld og á
þeim tíma kom hann að fjölmörgum
hliðum lögreglustarfsins. Hann var
lögreglumaður, rannskóknarlögreglu-
maður, yfirlögregluþjónn auk þess
sem hann var fulltrúi Íslands hjá
NATO um tíma.
Með handverkið í genunum
„Handverkið er í genunum, mamma
var ofsalega flínk í höndunum. Hún
saumaði út og gerði allskonar hand-
verk, var ofsalega handlagin,“ segir
Óskar og sýnir fallegan útsaum eftir
mömmu sína.
„En það skipti ákkúrat engu máli
fyrir konur á þessum árum hversu
handlagnar þær voru, þær fengu
enga viðurkenningu fyrir sín störf.
Ég er alveg viss um að handbragðið
kemur þaðan, frá mömmu.“
Það er nú sennilega eitthvað til í
þessu hjá honum Óskari því það er
ekki bara hann sem hefur gott lag á
að vinna fallega muni í höndunum,
börnin hans tvö, Þorbjörg og Þor-
kell, hafa bæði erft þessa hæfileika.
„Tobba er í myndlistinni og Keli
smíðar gítara,“ segir hann og er aug-
ljóslega ánægður með það.
Smíðar
glæsilega
skartgripi
úr mynt
og gömlum
skeiðum
Jóhann Páll Kristbjörnsson
johann@vf.is
Óskar ætlaði að verða listmálari en svo fór að
hann starfaði við löggæslu í um fimmtíu ár.
Fyrir aftan Óskar er málverk sem hann málaði
af Helgu Ragnarsdóttur, eiginkonu sinni.
Hér má sjá hluta þeirra hringa sem Óskar hefur smiðað en
honum finnst silfur vera fallegasti málmurinn.
VF-myndir: JPK
60 // VÍKurFrÉttir á suÐurNesJum Í 40 ár