Víkurfréttir - 15.12.2022, Qupperneq 60

Þær Salvör Björk Pétursdóttir, Ingibjörg Birta Jóhannsdóttir og Jenný Elísabet Ingvarsdóttir héldu
í Asíureisu í júní en ferðalagið var um það bil tíu vikur. Alls komu þær við í sex löndum, Danmörku,
Maldíveyjum, Singapore, Indonesíu, Taílandi og Malasíu. Þær segja ferðina hafa verið algjört ævin-
týri en þær fóru meðal annars í teygjustökk, syntu með hákörlum, eyddu degi með fílum og lentu í
háskalegum aðstæðum úti á sjó.
Hvað varð til þess að þið ákváðuð
að fara í Asíureisu?
„Ég og Jenný vorum ákveðnar í
að fara en vorum ekkert búnar að
plana sérstaklega með hverjum.
Stelpunum úr vinkonuhópnum
langaði mjög mikið með okkur en
það var engin einhvern veginn til í
að stökkva á það,“ segir Ingibjörg og
Jenný tekur undir með henni: „Við
tvær vorum staðráðnar í því að fara,
við vorum komnar með „docs“-skjal
árið 2020 til að plana ferðina.“
Þær Ingibjörg og Jenný spurðu
vinkonur sínar hvort þær vildu
koma með þeim í reisuna og upp-
haflega ætlaði Salvör ekki með. „Ég
var á Reykjanesbrautinni á leiðinni
í skólann og var að hugsa um þetta
allt og ákvað að hringja í mömmu.
Ég sagði henni frá þessari reisu hjá
stelpunum og það fyrsta sem hún
sagði var: „Af hverju ferðu ekki
með?“ Þegar maður heyrir mömmu
sína hvetja sig í svona í stað þess að
kaupa íbúð eða eitthvað þá getur
maður ekki annað en látið vaða.
Þar með var það ákveðið, ég sendi
á stelpurnar á meðan ég var að tala
við mömmu í símann,“ segir Salvör
og hlær. „Hugarfarið okkar var svo-
lítið: „Ef ekki núna, hvenær þá?“ Við
hefðum séð eftir því hefðum við
ekki farið,“ segir Ingibjörg.
Hvað stóð upp úr í ferðinni?
„Við myndum allar segja Balí. Það
var svo ótrúlega mikið að gera og
skoða þar og mismunandi menning
eftir stöðum, þó þetta sé lítil eyja,“
segir Jenný og stelpurnar taka
undir með henni. „Við fórum á köf-
unarnámskeið á Balí, það stóð upp
úr. Það var vikunámskeið á lítilli
eyju sem var örugglega á stærð við
Hrísey. Það var bara ein gata með
kaffihúsi, veitingastöðum og enda-
laust af svona köfunarmiðstöðvum.
Svo fórum við í teygjustökk í Singa-
pore, það var eiginlega skyndi-
ákvörðun og var með því klikkað-
asta sem við gerðum, við vorum
nýbúnar í skoðunarferð og Jenný fór
að skoða teygjustökk og sá að það
væri laust eftir tvo tíma og Salvör
var ekki til því hún sagði að það eina
sem mamma hennar bað hana ekki
um að gera væri að fara í eitthvað
svona,“ segir Ingibjörg hlæjandi.
„Það var líka ákveðin upplifun að
fara í „Full Moon Party“ í Taílandi
en einu sinni í mánuði, þegar það
er fullt tungl, er haldið svona partý
á þessari eyju þar sem allir koma
saman á strandlengjunni og eru
með neonmálningu á sér. Það var
magnað að sjá þegar leið á kvöldið
að fólk var að sofa á ströndinni,“
segir Jenný.
Stelpurnar segja margt hafa
komið á óvart í ferðinni og þær hafi
fengið menningarsjokk nokkrum
sinnum. „Það kom okkur á óvart
hvernig Maldíveyjar voru, þegar
maður hugsar um Maldíveyjar þá
hugsar maður yfirleitt um tært
vatn, „Bungaloos“ og eitthvað slíkt.
Við byrjuðum dvölina okkar þar
í svaka lúxus á eyju en fórum svo
í eyjahopp þar sem við fórum að
skoða „local“ eyjur á Maldíveyjum
og það var allt öðruvísi stemmning
heldur en maður ímyndar sér þegar
maður hugsar um þennan stað.
Það þurfti að hylja líkamann rosa-
lega mikið, ekkert áfengi selt þar og
mjög mikil fátækt,“ segir Ingibjörg.
„Annað sjokkið sem við fengum var
í Taílandi þegar við sáum hús, ef
svo má kalla, við hótelið okkar sem
var ekki með veggjum og gólfið var
sandur. Þar sat fjölskylda að horfa
á sjónvarpið og lifa sínu lífi. Þetta
var rosalega skrítið því við vorum
á þvílíkt flottu „resorti“ og svo var
fólk að lifa svona nokkrum metrum
frá,“ segir Jenný.
Lentuð þið í einhverju eftirminni-
legu, einhverju háskalegu kannski?
„Einn daginn fórum við á bát til
að skoða höfrunga. Þeir eru svo
fyndnir þarna úti, við spurðumst
fyrir á hótelinu hvort það væri ein-
hver með ferðir til að sjá höfrunga
og starfsmennirnir svöruðu, án
þess að hika: „Já, við gerum það.“
Þeir voru samt ekkert að bjóða upp
á þannig ferðir en þeir vissu hvar
höfrungarnir væru og voru með
bát svo við fórum með þeim. Það
er kannski rétt að taka fram að við
vorum eiginlega einar á hótelinu
svo við vorum orðnar mjög góðar
vinkonur þeirra sem voru að vinna
þar. Við fórum með þeim í báts-
ferð, einn var með hátalara og við
settum á íslenska tónlist og það var
mjög skemmtilegt á leiðinni að sjá
höfrungana. Svo allt í einu sáum
við dökkt ský í fjarska sem var
að nálgast okkur, það var einhver
stormur í vændum,“ segir Salvör
og Ingibjörg bætir við: „Sá sem
var að stýra bátnum spurði okkur
hvort við vildum hætta að skoða
höfrungana og fara aftur í land eða
halda áfram. Við héldum að þetta
væri ekkert mikið meira en bara
smá rigning, svo var þetta ein mesta
rigning sem við höfum á ævi okkar
séð, það var eins og hellt væri úr
fötu. Við vorum þarna úti á þessum
litla bát og það sást ekkert í kring,
þannig það þurfti að stöðva bátinn.
Við vorum búnar að vera þarna
í smá tíma úti á sjónum í þessari
rigningu og miklu roki. Ég held ég
hafi sjaldan verið jafn hrædd. Við
sátum öll á gólfinu nema sá sem var
Það er ekkert elsku mamma í svona aðstæðum
Ævintýraleg
ferð um Asíu
60 // VÍKurFrÉttir á suÐurNesJum