Rökkur - 01.12.1932, Qupperneq 22

100
R O K K U R
fyrir, að Alþingi láti þetta mál
til sín taka, reyni að finna þá
leið út úr þessum vanda, sem
affarasælust verður þjóðinni.
Eg fæ ekki betur séð en að
borgurunum alment beri nú að
láta þetta mál til sín taka og
gera alt, sem í þeirra valdi
stendur, til þess að útrýma of-
drykkjunni. Eg efast ekki um,
að þeir geti fengið miklu áork-
að, ef einhuga vilji stendur á
bak við kröfur þeirra. Eg byggi
þá skoðun eigi hvað síst á því,
að jafnveJ andbanningar, sem
uin áfengismálin skrifa, hafa
margsinnis látið uppi þá slcoð-
un, að leggja beri áherslu á út-
rýmingu ofnautnar áfengis.
En Jivað er þá liægt að gera?
munu menn spyrja, hvað verð-
ur gert í þessum efnum, eins og
sakir standa?
Svarið við þeirri spurningu
liggur í augum uppi. Menn
verða að bera fram ákveðnar,
rökstuddar lcröfur til rikis-
istjórnarinnar um, að hún geri
alt, sem í Iiennar valdi stendur
til að útrýma áfengis-ofnautn-
inni. Hún hefir mörg ráð í
hendi sér til þess. Hún getur
látið gera gangskör að því að
útrýma brugguninni, í sveitum
jafnt sem kaupstöðum. Það er
alkunna, að slælega hefir verið
unnið að upprætingu bruggun-
ar, í sveitunum a. m. k., og
vafalaust mætti einnig skerpa
eftirlitið í bæjum og kaupstöð-
um. Og hún getur vafalaust
komið því til leiðar, að Spánar-
vínunum sé ekki haldið að
mönnum, eins og verið hefir,
sbr. bifreiðaflutningana á vín-
unum norður. Athugandi gæti
verið, að hækka útsöluverð
Spánarvínanna. Eg veit vel, að
andl)anningar munu margir
telja þetta ráð, sem eigi duga,
en eg og margir aðrir erum þar
á annari skoðun. Eg lít þó svo á,
að slíkar ráðstafanir séu hvergi
nærri einhlítar, jafnvel þó rík-
isstjórnin gerði alt, sem hún
getur, í þessum efnum.
Það, sem mest áhrif mun
hafa, verður vafalaust, að unnið
verði af kappi að því, að sá
hugsunarháttur verði ráðandi í
landinu, að hverjum manni,
karli og konu, sé vansæmd i
því, að neyta áfengra drykkja í
óhófi. Það verður sjálfsagt erf-
itt að koma þvi til leiðar, að sá
hugsunarháttur verði almenn-
ur í landinu, þar sem vínspill-
ingaröld hefir verið í landinu
um skeið, en það ætti að vera
kleift, ef heimilin og skólamir
og eigi hvað síst blöðin, gera
skyldur sínar hvað þetta snert-
ir. Deilurnar um, hvort afnema
skuli bannið, mætti að skað-
lausu leggja niður í bili, en
leggja áherslu á, að brýna fyr-