Rökkur - 01.12.1932, Síða 59

R Ö K K U R
137
banninu líSur, svo fremi aS sama
sinnuleysi verÖi ríkjandi hjá hinu
opinliera um að gera ráÖstafanir til
þess aS uppræta heimabrúggunina.
Sá, er þetta ritar, hefir alt af ver-
iS og er andbanningur, en sér enga
ástæSu til þess, aS fánýtt skraf um
bann eSa ekki bann, verSi látiS
tefja fyrir framkvæmd þeirrar
sjálfsögðu skyldu, aS gera ráSstaf-
anir til þess aS uppræta bruggun-
ina í sveitunum. AS þaS sé hægt,
dettur engurn manni í hug aS neita,
ef þeir sem laganna eiga að gæta,
verSa látnir verða þess varir, að
rikisstjórnin í landinu hafi áhuga
fyrir ]jví, að þessum lögum sé hlýtt.
En því mun ekki verða neitað, aS
þaS sé skylda ríkisstjórnarinnar og
allra embættismanna, að stuðla að
því, að öll lög séu haklin, hvort
sem þau þykja góð eða ill. Lögum,
sem illa reynast, ber að breyta eða
afnema, en það er annaS mál.
Mér er í fersku minni nokkurra
daga dvöl í fjallasveit einni á SuS-
urlandi á þessu sumri. Bruggun er
enn ekki hafin í þessari sveit. Sveit
þessi hefir verið menningar- og
framfarasveit. Sóknarpresturinn,
sem þar var til skamms tíma, var
þjóðkunnur sæmdarmaður, og gæt-
ir áhrifa hans þar enn. í þessari
sveit hafa rnenn hakliS trygð við
það gamla, en ekki hafnað hinu
nýja, sem nýtilegt er. 1 þessari
sveit eru blómagarðar og trjágarð-
ar á flestum bæjum og garðrækt
þar á háu stigi. Og yfirleitt hafa
menn lagt þar mikla rækt við
heimili sin. Sveitarbúar komast
alment vel af, og þeir hafa af
engum utanaðkomandi ófögnuði
haft að segja, fyrr en í sumar. í
sumar hafa verið nokkur brögS að
því, að menn úr næstu sveitum, þar
sem bruggun er hafin, hafa flutt
með sér áfengi inn í sveitina, en
af því hefir leitt ölvun, spjöll og
meiÖsli. Og ef að líkum ræður
verður fariS að brugga í þessari
sveit eins og fleirum innan skamms.
Þessa er hér að eins getið til að
sýna fram á, hvernig heimabrugg-
unarspillingin færist út um landiÖ,
á meðan algert athafnaleysi er á
hæ'rri stöSum um ráÖstafanir til
þess að kveða þennan ófögnuð
niSur, en öllum hlýtur að vera
Ijóst, að það er hægðarleikur, ef
ríkisstjórnin sýndi festu og sterkan
vilja í því, að uppræta ósómann.
Eg get vel skilið það, að það er
freistandi fyrir stæka andbanninga,
að nota sér þetta vaxandi spilling-
arástand til þess að hamra á því,
aö flýta verði fyrir afnámi bann-
laganna, þeim sé um þetta aÖ
kenna. En slík rök er reist á ram-
skökkum grundvelli, þegar vitað er,
að löggjafarvaldið gerir lítið sem
ekkert — sennilega ekki neitt, sem
gagn getur talist í, til þess að upp-
ræta bruggunina í sveitunum.
Nú ætti það að vera nokkurn
veginn augljóst mál, að þjóðfélag-