Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1977, Blaðsíða 8

6
eru fóðurfrek, þau þysja hvarvetna út úr húsunum og þyrpast
í kringum ferðamennina, hvort heldur þeir koma akandi eða fót-
gangandi; allur barnahópurinn rekur kaupskap; þessir smælingj-
ar hafa á boðstólum og selja listilega útskorin tréhús, eins löguð
og hér gerist í f jallabygðinni. Það stendur á sama hvort rigning
er eða sólskin; barnafansinn kemur út með sínar vörur.
Fyrir rúmum tuttugu og fimm árum stóð hér öðru hvoru, en
ætíð langt frá hinum börnunum, dálítill drengur, sem líka vildi
versla; hann stóð þar svo alvarlegur á svipinn og hélt báðum
höndum fast utan að spónöskjunum sínum, eins og hann vildi ekki
sleppa þeim; en það var einmitt þessi alvara, og það, að drengur-
inn var svo lítill, sem gerði það að verkum, að helst var eftir hon-
um tekið og á hann kallað, enda hepnaðist honum einatt best að
selja vöru sína, þó ekki vissi hann hvað til kæmi.
Móðurafi hans bjó hærra uppi á fjallinu, hann telgdi fínu, fall-
egu húsin, og þar efra stóð í stofunni gamall skápur fullur af
þess konar skurðsmíði; þar voru hnotbrjótar, hnífar og gafflar
og öskjur, með ljómandi fallegum laufaskurði, og stökkvandi
gemsur; þar var alt sem barnsaugum gat verið yndi að, en Rúði
litli — því svo hét drengurinn — horfði með miklu meiri lyst og
löngun á byssuna gömlu, sem hékk undir bitanum. Þá byssu ætti
hann að fá seinna meir, hafði afi gamli sagt, þegar hann væri orð-
inn stór og sterkur og kynni með að fara.
Alt hvað drengurinn var lítill, þá var hann samt hafður til að
sitja yfir geitunum, og sé það einhlítt, að klifrast með geitunum
til að vera góður geitagætir, þá er óefað að Rúði var það sem
framast mátti verða; hann klifraðist enda mun hærra en geit-
urnar; honum þótti gaman að taka fuglahreiður uppi í trjánum,
hann var áræðinn og sást lítt fyrir, en ekki sást honum stökkva
bros, nema þegar hann stóð hjá beljandi fossinum, eða þegar hann
heyrði skruðning af veltandi snjóflóði. Aldrei lék hann sér með
hinum börnunum, hann var ekki með þeim nema endrum og eins,
þegar afi sendi hann til að selja, og um það var Rúða ekki sér-
lega mikið gefið. Það átti mikið betur við hann að klöngrast al-
einn uppi á fjöllunum eða sitja hjá afa og heyra hann segja frá
gömlum tímum og fólkinu þar nærsveitis, í Meiríngen, þar sem
hann var borinn og barnfæddur; sagði afi að ekki hefði það kyn