Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1977, Blaðsíða 10

8
blóðberginu í dalnum. - Alt, sem þungt er, sjúga skýhengjurnar
í sig, og vindurinn karrar þær á toppum greniskóganna. Andi
ilmsins verður að lofti, léttu og hreinu, sem hressir æ betur og
betur —“ og þetta var morgundrykkur Rúða drengsins.
Sólargeislarnir, hinar signandi dætur sólarinnar, kystu vanga
hans og Sundli stóð á hleri, en þorði ekki að koma nærri honum,
og svölurnar frá húsi móðurafans niður frá, ekki færri en sjö
saman, flugu upp eftir til hans og geitanna og sungu: „Við og
þið, þið og við“. Þær færðu honum kveðjur frá afa og báðum hæn-
unum, sem voru einu fuglarnir innanhúss, en um þær hirti Rúði
ekki og gaf sig aldrei neitt að þeim.
Svo lítill sem Rúði var, þá verður það ekki af honum dregið, að
ferðast hafði hann og það ekki svo stutt fyrir peyja á hans reki;
hann var fæddur þarna yfir frá í kantónunni (fylkinu) Wállis,
og verið borinn hingað yfir fjöllin; hann hafði nýlega farið fót-
gangandi kynnisferð til „Staubbach“, sem bylgjaðist í lofti eins
og silfurblæja fyrir framan skínandi hvíta ,,Jungfrúna“, fanna-
fjallið mikla. Og í Grindelwald hafði hann komið að skriðjöklin-
um stóra, hryggilegrar minningar, þvi þar hafði móðir hans beðið
bana; þar hafði „Rúði skilið eftir barnskætina“, eins og móður-
afi hans komst að orði. Þegar drengurinn var tæplega eins árs,
þá hló hann tíðara en hann grét, svo hafði móðir hans skrifað, en
frá því hann sat fastur í jökulsprungunni var hann orðinn allur
annar. Að öðru leyti var afi fátalaður um þetta, en í fjallabyggð-
inni allri vissi það hvert mannsbarn.
Faðir Rúða hafði verið póstekill og hafði stóri hundurinn, sem
lá heima í stofu móðurafans, ætíð fylgt honum á ökuferðum hans
yfir Simplon ofan að Genfarvatni. Frændfólk Rúða í föðurætt bjó
enn í Rónedalnum í Walliskantónu; var föðurbróðir hans harð-
duglegur gemsuveiðari og orðlagður fylgdarmaður. Rúði var ekki
nema ársgamall þegar hann misti föður sinn og varð þá móður-
inni í mun að fara með barnið sitt litla til ættingjanna í Bemer-
Oberland; bjó faðir hennar fáeinar bæjarleiðir frá Grindelwald;
hann hafðist við á tréskurðarsmíð og vann sér svo mikið inn, að
að hann gat vel komist af. í júnímánuði sneri hún heim á leið með
tveimur gemsuveiðurum, og bar þá drenginn sinn, héldu þau sem
leið liggur til Grindelwald. Höfðu þau þegar lagt drjúgasta kafl-