Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1977, Side 70

68
kennari; Anna, kona Brynjúlfs tannlæknis Björnssonar, og Jón,
verzlunarmaður, síðar fulltrúi Eimskipafélags Islands í Kaup-
mannahöfn og New York. Móðir mín og Guðbrandur voru fædd
og upp alin hér í Þingholtunum, en ættarræturnar lágu vestur um
allar Mýrar, og eru raktar til Laga-Finns, sem var gildur bóndi
á ökrum. I ættartölu, sem Anna frænka mín gaf mér einhvern
tíma eftir heimkomu mína frá Vesturheimi, segir um Arnór, son
Laga-Finns, að hann hafi gifst Ólöfu ríku á Skarði fyrir 1480.
Svo bar við einn vetur, er ég var smáhnokki, að Bergþóra bauð
föður mínum og okkur yngri systkinunum heim í Stöðlakot, en
ég var þá svo ungur, að þar hafði ég ekki enn komið, og því ekki
í baðstofu, sem móðir mín nú sagði mér frá. Og mikil var til-
hlökkunin. Ég man, að það var ís á tjörninni og föl. ísinn var vel
heldur. Tjörnin var þá mun stærri en nú. Faðir minn valdi leið
skáhalt yfir tjörnina. Það var farið að hvessa og við krakkarnir
flugum sem hnoðrar eftir ísnum, og sáum vart hvort til annars,
þegar vindurinn þyrlaði upp snjónum, og pabbi var orðinn á eftir,
enda stöðugur á mannbroddunum sínum.
Og gott var að koma í baðstofuhlýjuna. Ég hefi allt af átt ljúf-
ar endurminningar um þessa heimsókn, þessa angan í lofti, sem
mér fannst svo furðuleg, en hún var frá innviðum, sem reykur
úr hlóðum hafði leikið um í háa herrans tíð, og þessi angan bland-
aðist anganinni frá hvítskúruðu gólfinu og gerði andrúmslotið
ferskara, og ég man hvítdúkaða litla borðið úti við gluggann,
hreint og snoturt, bakkelsið, kleinur og pönnukökur, sem stráð
hafði verið sköfnum toppasykri yfir. Og mér leið vel þarna, þótt
ólíkt væri og heima, alveg eins vel og í návist móður minnar og
Guðbrands og vinnustúlknanna í eldhúsinu heima, og söm var
hlýja Bergþóru og Guðbrands, en hann var auðvitað ekki heima.
Hann var að vinna eða í leit að vinnu á eyrinni. Allt skýrðist, er
frá leið, og því betur sem lengur leið. Ég var líka þarna hjá mínu
fólki ekki síður en heima. Pabbi var broshýr og kátur, og gerði
að gamni sínu.. Líklega hefir hann verið heldur tregur í byrjun,
heldur viljað vera innan um bækurnar sínar, en mamma haft þau
áhrif á hann, að hann lét til leiðast, en þegar út í þetta var komið
eins ánægður og við börnin, á sinn máta. Og Bergþóra var ánægð