Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1977, Blaðsíða 99

97
Andrúmsloftið allt er blandað
eitri í þessum vinnuhöllum.
Ekki er nógu vel til vandað,
vantar menntun. „Lýðinn skjöllum“,
lopinn teygður, gömul saga.
Það var lítil sól- í söngum
sést ei margt um betri daga.
Er þá jötunn andans enginn,
enginn hér að snerta strenginn?
Enginn, sem kann strengi að stilla,
stefnu fasta og veginn sýna ?
Málin ganga alltaf illa,
er eiturtungur hugi brýna.
Leiðist mér að lifa í svona
lofti fúlu, en gott er að vona,
því upp úr böli margra manna
máske grær ið fagra og sanna.
Það er líka margur í mengi
maður, er þessu ei unir lengi.
Stælast vöðvar. En vonir háar
verða smáar í striti dagsins.
Stökurnar eru furðu fáar,
sem fæðast á stundu sólarlagsins.
Sál mín þornar í þessu ryki,
þykkni’ er skýja yfir hugans löndum.
Vinnuhöllin er skuggaskiki,
en skin er sólar á Víkurströndum.
Þegar í anda ísland lít ég
andans f jötrana af mér brýt ég.
(Gleveland 1919).
i