Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1977, Blaðsíða 119

117
öðrum orðum geðtrufluð. Af tilviljun tókst þernu Pepitu, sem
hafði hinar mestu mætur á henni, að ná í bréf, sem frænka frú
Varia hafði sent henni frá París. Hér er bréfið.“
Herkúles greip við því ákafur.
105, Rue St. Cloud, Passy.
Frú.
Sem svar við bréfi yðar vil eg taka fram, að eg býst við að geta
tekið við ungu stúlkunni, sem þér viljið fela mér til gæzlu, á næsta
ári. Mér skilst af bréfi yðar að hún sé ekki hættulega geðveik- Þér
getið treyst því, að eg mun engar upplýsingar láta óviðkomandi
í té um þetta. — Virðingarfyllst yðar L. Nantes.
Herkúles braut aftur saman bréfið og afhenti það Argentínu-
mannium.
„Eruð þér alveg viss um, að unnusta yðar er ekki geðveik?"
spurði hann. ,,Að hún sé alheil á geðsmunum?“
„Eins heil á geðsmunum og við,“ svaraði Argentínumaðurinn.
„Hún var í klausturskóla, sem enskar nunnur stjórna, og sam-
kvæmt þeirra vitnisburði hefir hún góðar gáfur og ekkert óeðli-
legt við framkomu hennar. Eg hefi leitað upplýsinga hjá þeim.“
„Hvað er hún gömul?“
„Nítján ára,“ sagði hann og þagnaði mjög skyndilega, því að
nú kom Madame Bonnefon með vínið.
Þegar hún var farin, sagði Popeau:
„Hvers vegna skyldi Varia og kona hans hafa komið til Parísar
með stúlkuna nú?“
„Til þess lá mikilvæg ástæða. I landi okkar, Argentínu, eru þau
lög, að stúlkan verður myndug á brúðkaupsdegi sínum, og fær
hún þá umráð yfir því sem hún kann að eiga, enda þótt hún sé
ekki orðin tuttugu og eins árs. Það var þetta, sem kom þessum
skötuhjúum, til þess að brugga illráð þessi. Enginn mun skilja
eða nokkru sinni fá skilið hverjar sálarkvalir eg hefi orðið að
þola — og verð enn að þola. Hafið þér von um, að geta orðið mér
að liði?“
„Eg er sannfærður um, að mér muni auðnast það. En nú kem
eg að mikilvægu atriði. Gerum nú ráð fyrir, að mér heppnist að