Úrval - 01.12.1952, Side 90

Úrval - 01.12.1952, Side 90
tjRVAL 88 um, bretti niður sokkunum og -dró upp úr honum þunnan seðlabunka. „Hérna,“ sagði hún. „Guð veit að þú þarft enga skamm- byssu, en pabbi þinn þarf að eiga byssu. Þú kemur með hana beint til mín, heyrirðu það ? Ég skal geyma hana. Og ef þú hlýð- ir mér ekki, skal ég láta hann pabba þinn rassskella þig svo duglega, aðþú gleymir því ekki.“ „Já, mamma." Hann tók við peningunum og hljóp niður tröppurnar og yfir garðinn. „Dave! Halló Dave!“ Hann heyrði kallið, en hon- um datt ekki í hug að stanza. „Nei, lagsi!“ * Það fyrsta sem hann gerði þegar hann vaknaði morguninn eftir, var að þreifa undir kodd- ann eftir skammbyssunni. Hann hélt laust um hana í grárri morgunskímunni og fann að honum óx ásmegin. Það var hægt að drepa mann með svona skammbyssu. Drepa hvern sem var, svartan eða hvítan. Ef hann hélt á þessari skamm- byssu, gat enginn troðið honum um tær framar; þeir urðu að taka tillit til hans. Þetta var stór skammbyssa með langt hlaup og þungt skefti. Hann vóg byssuna í hendi sér og furðaði sig á hve hún var þung. Hann hafði ekki farið beint heim eins og móðir hans hafði sagt honum að gera; í stað þess hafði hann slórað úti á akrinum, handleikið byssuna og miðað henni annað veifið á ímyndaðan óvin. En hann hafði ekki hleypt af; hann var hræddur um að faðir hans kynni að heyra það. Auk þess var hann ekki alveg viss um hvernig ætti að hleypa af byssunni. Til þess að komast hjá að af- henda skambyssuna, fór hann ekki heim fyrr en hann var öruggur um að allir væru sofn- aðir. Seinna um nóttina læddist móðir hans að rúminu hans og heimtaði byssuna, en hann lézt í fyrstu ekkert skilja; svo sagðist hann hafa falið byss- una úti og lofaði að koma með hana morguninn eftir. Nú lá hann þarna og handlék hana varlega. Hann opnaði skothólf- ið, tók kúlurnar úr, þuklaði á þeim og setti þær í aftur. Hann smeygði sér fram úr rúminu, tók gamla flónelsrýju upp úr kistu, vafði henni utan- um byssuna og batt hana síð- an hlaðna við bert lærið. Hann fór ekki inn í eldhúsið til þess að fá sér bita. Enda þótt enn væri ekki orðið bjart, hélt hann af stað í áttina til plantekru Jims Hawkins. Um sólarupprás var hann kominn að húsunum, þar sem plógarnir og múlasn- arnir voru hýstir. „Halió, ert það þú, Dave?“ Hann sneri sér við, Jim Hawkins stóð þarna og horfði tortryggnislega á hann.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.