Úrval - 01.12.1952, Síða 90

Úrval - 01.12.1952, Síða 90
tjRVAL 88 um, bretti niður sokkunum og -dró upp úr honum þunnan seðlabunka. „Hérna,“ sagði hún. „Guð veit að þú þarft enga skamm- byssu, en pabbi þinn þarf að eiga byssu. Þú kemur með hana beint til mín, heyrirðu það ? Ég skal geyma hana. Og ef þú hlýð- ir mér ekki, skal ég láta hann pabba þinn rassskella þig svo duglega, aðþú gleymir því ekki.“ „Já, mamma." Hann tók við peningunum og hljóp niður tröppurnar og yfir garðinn. „Dave! Halló Dave!“ Hann heyrði kallið, en hon- um datt ekki í hug að stanza. „Nei, lagsi!“ * Það fyrsta sem hann gerði þegar hann vaknaði morguninn eftir, var að þreifa undir kodd- ann eftir skammbyssunni. Hann hélt laust um hana í grárri morgunskímunni og fann að honum óx ásmegin. Það var hægt að drepa mann með svona skammbyssu. Drepa hvern sem var, svartan eða hvítan. Ef hann hélt á þessari skamm- byssu, gat enginn troðið honum um tær framar; þeir urðu að taka tillit til hans. Þetta var stór skammbyssa með langt hlaup og þungt skefti. Hann vóg byssuna í hendi sér og furðaði sig á hve hún var þung. Hann hafði ekki farið beint heim eins og móðir hans hafði sagt honum að gera; í stað þess hafði hann slórað úti á akrinum, handleikið byssuna og miðað henni annað veifið á ímyndaðan óvin. En hann hafði ekki hleypt af; hann var hræddur um að faðir hans kynni að heyra það. Auk þess var hann ekki alveg viss um hvernig ætti að hleypa af byssunni. Til þess að komast hjá að af- henda skambyssuna, fór hann ekki heim fyrr en hann var öruggur um að allir væru sofn- aðir. Seinna um nóttina læddist móðir hans að rúminu hans og heimtaði byssuna, en hann lézt í fyrstu ekkert skilja; svo sagðist hann hafa falið byss- una úti og lofaði að koma með hana morguninn eftir. Nú lá hann þarna og handlék hana varlega. Hann opnaði skothólf- ið, tók kúlurnar úr, þuklaði á þeim og setti þær í aftur. Hann smeygði sér fram úr rúminu, tók gamla flónelsrýju upp úr kistu, vafði henni utan- um byssuna og batt hana síð- an hlaðna við bert lærið. Hann fór ekki inn í eldhúsið til þess að fá sér bita. Enda þótt enn væri ekki orðið bjart, hélt hann af stað í áttina til plantekru Jims Hawkins. Um sólarupprás var hann kominn að húsunum, þar sem plógarnir og múlasn- arnir voru hýstir. „Halió, ert það þú, Dave?“ Hann sneri sér við, Jim Hawkins stóð þarna og horfði tortryggnislega á hann.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.