Úrval - 01.12.1952, Side 91

Úrval - 01.12.1952, Side 91
NÆSTUM FULLORÐINN „Hvað ertu að vilja svona snemma?" „Ég hélt að það væri áliðn- ara þegar ég fór á fætur, herra Hawkins. Ég ætlaði að fara að spenna Jenný fyrir og fara út á akrana.“ „Gott. En úr því að þú komst svona snemma, hvernig væri þá að plægja skákina við skógar- jaðarinn?11 „Sjálfsagt, herra Hawkins.“ „Gott. Korndu þér þá að því.“ .Hann spennti Jenný fyrir plóg og hélt af stað yfir akr- ana. Þetta var fínt! Alveg eins og hann hafði óskað sér. Þegar hann kæmi að skóginum, gæti hann skotið af byssunni án þess að nokkur heyrði það. Hann þrammaði á eftir plógn- um, hlustaði á brakið í aktygj- unum og fann hvernig skamm- byssan hékk við lærið. Þegar hann kom að skógin- um plægði hann tvö plóg- för áður en hann afréð að losa skammbyssuna. Loks nam hann staðar, leit í allar áttir, losaði byssuna og hélt á henni í hendinni. Hann sneri sér að múlasnanum og brosti. „Veiztu hvað þetta er, Jenný? Nei, hvernig ættir þú að vita það! Þú sem ert bara múlasni! Þetta er skarnmbyssa, skal ég segja þér, og það er hægt að skjóta með henni, lasm.“ Hann hélt á skammbyssunni í útréttri hendinni. „Nú skal ég 8& sveimér skjóta með henni!“ Hann leit aftur á Jenný. „Hlustaðu nú á, Jenný! Þegar ég þrýsti á þennan gikk, þá máttu ekki verða alveg vitlaus.“ Jenný hengdi hausinn og sperrti stutt eyrun. Dave gekk um tíu metra í burtu, hélt skammbyssunni eins langt frá sér og hann gat og sneri sér undan. Fjandinn hafi það, sagði hann við sjálfan sig, ég er ekk- ert hræddur. Hann hélt laust á byssunni; hann sveiflaði henni til og frá andartak. Svo lokaði hann augunum og þrýsti á gikk- inn. Búmm! Hann fékk hellu fyrir eyrun af hvellinum og hon- um fannst eins og hægri höndin hefði slitnað af. Hann heyrði Jenný hneggja og taka sprett- inn yfir akurinn, sjálfur lá hann á hnjánum með fingurna klemmda milii fótanna. Höndin var dofin, hann stakk henni upp í sig og reyndi að verma hana til þess að draga úr sársaukan- um. Skammbyssan lá við fætur hans. Hann vissi ekki alrnenni- lega hvað hafði komið fyrir. Hann reis á fætur og starði á skammbyssuna eins og hún væri lifandi. Hann nísti tönnum og sparkaði í byssuna. Þú varst næstum búin að handleggs- brjóta mig! Hann fór að skyggnast um eftir Jenný; hún var langt í burtu handan við akurinn, og hún skók hausinn og sparkaði ákaft með aftur- fótunum. „Kyrr, Jenný!“
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.