Úrval - 01.12.1952, Qupperneq 91

NÆSTUM FULLORÐINN
„Hvað ertu að vilja svona
snemma?"
„Ég hélt að það væri áliðn-
ara þegar ég fór á fætur, herra
Hawkins. Ég ætlaði að fara að
spenna Jenný fyrir og fara út
á akrana.“
„Gott. En úr því að þú komst
svona snemma, hvernig væri þá
að plægja skákina við skógar-
jaðarinn?11
„Sjálfsagt, herra Hawkins.“
„Gott. Korndu þér þá að
því.“
.Hann spennti Jenný fyrir
plóg og hélt af stað yfir akr-
ana.
Þetta var fínt! Alveg eins
og hann hafði óskað sér.
Þegar hann kæmi að skóginum,
gæti hann skotið af byssunni
án þess að nokkur heyrði það.
Hann þrammaði á eftir plógn-
um, hlustaði á brakið í aktygj-
unum og fann hvernig skamm-
byssan hékk við lærið.
Þegar hann kom að skógin-
um plægði hann tvö plóg-
för áður en hann afréð að
losa skammbyssuna. Loks nam
hann staðar, leit í allar áttir,
losaði byssuna og hélt á henni
í hendinni. Hann sneri sér að
múlasnanum og brosti.
„Veiztu hvað þetta er, Jenný?
Nei, hvernig ættir þú að vita
það! Þú sem ert bara múlasni!
Þetta er skarnmbyssa, skal ég
segja þér, og það er hægt að
skjóta með henni, lasm.“
Hann hélt á skammbyssunni
í útréttri hendinni. „Nú skal ég
8&
sveimér skjóta með henni!“
Hann leit aftur á Jenný.
„Hlustaðu nú á, Jenný! Þegar
ég þrýsti á þennan gikk, þá
máttu ekki verða alveg vitlaus.“
Jenný hengdi hausinn og
sperrti stutt eyrun. Dave gekk
um tíu metra í burtu, hélt
skammbyssunni eins langt frá
sér og hann gat og sneri sér
undan. Fjandinn hafi það, sagði
hann við sjálfan sig, ég er ekk-
ert hræddur. Hann hélt laust á
byssunni; hann sveiflaði henni
til og frá andartak. Svo lokaði
hann augunum og þrýsti á gikk-
inn. Búmm! Hann fékk hellu
fyrir eyrun af hvellinum og hon-
um fannst eins og hægri höndin
hefði slitnað af. Hann heyrði
Jenný hneggja og taka sprett-
inn yfir akurinn, sjálfur lá hann
á hnjánum með fingurna
klemmda milii fótanna. Höndin
var dofin, hann stakk henni upp
í sig og reyndi að verma hana
til þess að draga úr sársaukan-
um. Skammbyssan lá við fætur
hans. Hann vissi ekki alrnenni-
lega hvað hafði komið fyrir.
Hann reis á fætur og starði á
skammbyssuna eins og hún væri
lifandi. Hann nísti tönnum og
sparkaði í byssuna. Þú varst
næstum búin að handleggs-
brjóta mig! Hann fór að
skyggnast um eftir Jenný; hún
var langt í burtu handan við
akurinn, og hún skók hausinn
og sparkaði ákaft með aftur-
fótunum.
„Kyrr, Jenný!“