Úrval - 01.12.1952, Page 108

Úrval - 01.12.1952, Page 108
106 ÚRVAL iunningjum foreldra hans voru embættisnaenn, og þeir komu stundum til miðdegisverðar á- samt konum sínum. Að vísu voru konur þeirra hvorki eins ungar né fallegar og þessi, en hún hafði á sér sama hefðarkonu- sniðið og þær. Og þar sem hann hafði unnið tuttugu þúsund franka, fannst honum það ekki slæm hugmynd að slá sér svo- lítið út. „Mig langar að fara með yð- ur,“ sagði hann. ,,En þér megið ekki misvirða það við mig þó að ég verði ekki lengi. Ég hef beðið hótelfólkið um að vekja mig klukkan sjö.“ „Við förum strax og þér ósk- ið.“ Nikki kunni vel við sig á Knickerbocker. Hann át fleskið og eggin með góðri lyst. Þau drukku saman flösku af kampa- víni. Þau dönsuðu saman, og unga konan sagði að hann dans- aði ljómandi vel. Hann vissi að hann dansaði ekki illa, en auð- vitað var gott að dansa við hana. Hún var létt eins og fis. Hún lagði vanga sinn að vanga hans, og þegar augu þeirra mættust tók hjarta hans viðbragð. Blökkukona söng með hásri, lostafullri rödd. Það varð ekki þverfótað á dansgólfinu. „Hefur yður nokkurntíma verið sagt að þér séuð lagleg- ur?“ spurði hún. „Ekki minnist ég þess,“ svar- aði hann og hló. „Hvert í log- andi,“ hugsaði hann með sér, „ég held að hún sé orðin bál- skotin í mér.“ Nikki var ekki sá kjáni að það færi framhjá honum, að konum leizt oft vel á hann, og þegar hún sagði þetta, þrýsti hann henni fastar að sér. Hún lokaði augunum og andvarpaði. „Ég býst ekki við, að það væri viðeigandi að ég kyssti yður frammi fyrir öllu þessu fólki.“ „Hverskonar álit haldið þér að það mundi fá á mér?“ Það var orðið áliðið, og Nikki fór að ympra á því, að hann yrði að fara að halda þeim.“ „Ég fer líka,“ sagði hún. „Viljið þér skjóta mér heim að hótelinu mínu í leiðinni?" Nikki borgaði reikninginn. Hann furðaði sig á hve upphæð- in var há, en hann var með svo mikla peninga í vasanum, að hann hirti ekki um að gera nein- ar athugasemdir, og þau stigu upp í bílinn. Hún hjúfraði sig að honum og hann kyssti hana. Hún virtist kunna því vel. „Hver þremilinn,“ sagði hann við sjálfan sig, „það skyldi þó aldrei vera hægt að láta eitt- hvað meira verða úr þessu.“ Hún var að vísu gift kona, en eiginmaður hennar var í Mar- okkó, og það var enginn vafi á því að hún var hrifin af hon- um. Allt í lagi með það. Satt var það, að faðir hans hafði varað hann við að skipta sér af kven- fólki, en, hugsaði hann með sér, hann hafði í rauninni aldrei lof- að því, hann hafði aðeins lofað
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.