Úrval - 01.02.1956, Page 67

Úrval - 01.02.1956, Page 67
J>að er margt; líkt með barninu <>g öld- ungnum, segir gömul kona, sem lýsir ]>ví hvernig það er — Að verða gamalL Grein úr „Vi“, eftir Gunhild Tcgen. HVERNIG er að verða gam- all? spyr maður í hugs- unarleysi einhvern, þegar hann fyllir háan tug. Eða ef til vill ;sagði ég: „Hvernig er að verða sjötug?" Gamla konan leit á mig og brosti. „Ef þig langar til að vita það, þá komdu seinna. I dag á ég afmæli og það er lít- ið næði.“ Ég kom seinna. Við sátum í sófanum með kaffibakkann á sporöskjulagaða sófaborðinu frá bernskuheimili hennar. Það var hún sem talaði. „Já, ég er að verða gömul. Það finnast mörg merki þess önnur en daga- og ártal. í dag eru 99 ár síðan faðir minn fædd- ist —- ég man enn afmælisdag- inn hans, en þó auðvitað ekki á sama hátt og fyrr. Það er sagt um háaldrað fólk, að það gangi í barndóm. Það er rétt, að afturförin gerir okkur lík börnum. Við glötum þeirri leikni, sem við áunnum okkur í byrjun lífsins með látlausri æf- ingu og þjálfun. Nú reitir tím- inn af okkur þessa leikni hægt en örugglega. Undrandi veitir maður því athygli, að orð Pré- dikarans og veraldarvizkunnar eru rétt: maður verður bam að nýju í óhugnanlegri skop- stælingu á fálmi barnsins: vax- andi klaufaháttur í stað vaxandi leikni barnsins. Ég glopra nú úr höndum mér oftar en áður. Hendurnar hafa glatað næmi sínu og lipurð. Skeiðin dettur á gólfið, þegar ég ætla að taka hana. Gröm í lund verð ég að beygja mig nið- ur til að taka hana upp. En það er erfiðara að beygja sig en áður og tekur lengri tíma. Öll störf mín ganga hægar. Sama máli gegnir um minnið. Mannanöfn fara í felur, og ég þarf lengi að leita að orðrun, sem áður lágu mér laus á tungu. Hvað heitir læknirinn, sem bjargaði lífi dóttur minnar? Hvernig hef ég getað glejnnt því? Ég verð að grafa það upp — fara á spítalann og spyrja þar . . . Það tekur tíma. En ég lofaði honum bók. Hann get- ur ekki vitað að ég hafi ekki gleymt loforði mínu, heldur að- eins nafni hans. Hin daglegu störf ganga greiðar, þau eru venjubundin — heimilisstörfin minna á sig:
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.