Læknaneminn - 01.04.1999, Qupperneq 61

töluverður hluti ómeðhöndlaðra einstaklinga heldur
eðlilegri frjósemi (9) og því alls ekki fráleitt að þeir
Finnbogi og Egill hafi getað aukið kyn sitt eins og
sagan greinir frá.
Alyktun höfunda er því sú að sterkar líkur séu á að
Borgfirðingurinn Egill Skalla-Grímsson og Þingey-
ingurinn Finnbogi rammi hafi verið fyrstu Islending-
arnir með erfðasjúkdóminn adrenogenital heiikenni,
sem orsakast af skorti á 21-hýdroxýlasa. Aður hefur
komið fram sú kenning að Egill hafi verið haldinn Pa-
gets sjúkdómi (osteitis deformans). Við tökum ekki
afstöðu til þeirrar kenningar, en teljum hins vegar
mögulegt að ofgnótt andrógen stera frá barnsaldri
geti hafa orsakað þykk og hörð bein, sem getur átt við
lýsingu á hauskúpu sem eignuð var Agli Skalla-
Grímssyni (10).
HEIMILDIR
1. Brook CGD, ed. Clinical Paediatric Endocrinology. Blackwell
Science Ldt. Oxford 1995; 434-557.
2. New MI, Levine LS. Congenital adrenal hyperplasia. í Harris
H, Hirshorn K, eds. Advances in Human Genetics, Vol.4.
London: Plenum Press, 1973: 251-326.
3. Speiser PW, Dupont B, Rubinstein P, et.al. High frequency of
nonclassical congenital steroid 21-hydroxylase deficiency. Am
J Hum Genet 1988;42: 830-838.
4. White PC, Vitec A, Dupont B, New MI. Characterization of
frequent deletions causing steroid 21-hydroxylase deficiency.
Proc Natl Acad Sci USA 1986;83:5111-5115.
5. íslendingasögur, Níunda bindi, Finnboga saga ramma.
Hrappseyjarprent h.f. Reykjavík 1947; 275-281.
6. Islendingasögur, Annað bindi, Egils saga Skalla-Grímssonar.
Hrappseyjarprent h.f. Reykjavík 1946; 77-97.
7. Jón Steffensen. Menning og meinsemdir. Isafoldarprentsmiðja
h.f. 1975:237-274.
8. Dagbjartsson A, Þórsson AV, Pálsson G, Arnórsson VH. Hæð
og þyngd íslenskra barna og unglinga 6-20 ára: Þverskurðar-
rannsókn á níunda tug 20.aldar. Sent til birtingar í Læknablað-
inu 1999.
9. Urban DM, Lee PA, Migeon CJ. Adult height and fertility in
men with congenital virilizing adrenal hyperplasia. N Engi J
Med 1978;299:1392-1396.
10. Þórður Harðarson. Sjúkdómur Egils Skallagrímssonar. Skírnir
1984; 245-248.
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1999, 52. árg.
57