Úrval - 01.05.1963, Qupperneq 97

EINVIGI
við logandi olíulindir
Langi inn í Saharaegðimörkinni geysaði mesti
oliulindabruni mannkynssögunnar. En þó tókst
mönnum með hugviti sínu og fífldirfskukenndu
hugrekki að ráða niðurlögum hans.
Eftir George Kent.
LUKKAN var fjögur að
morgni, er Paul Neal
Adair tók að klæða sig.
Hann var staddur i
Gassi Touil, langt inni
í Saharaeyðimörkinni.
brennheitt, en samt fór
hann i þykk nærföt og samfest-
ing, sem var hnepptur upp i
háls. Hann var rauður á lit.
Hann greip rauðan hjálm og hélt
siðan á fund fjögurra annarra
manna, sem voru klæddir í sams
konar rauða búninga. Þetta var
í dögum í aprílmánuði s.l. ár,
er þeir lögðu af stað í jeppa eft-
ir eyðimerkurslóðinni í áttina
til mesta olíulindaeldsliafs í allri
mannkynssögunni.
Þessi eldur hafði þegar brunn-
ið í hálfan sjötta inánuð. Það
hafði kviknað í oliulindinni þ.
13. nóvember 1961, og á hverj-
um degi siðan þá höfðu 550
milljón rúmfet af gasi og
3.360.000 lítrar af benzini fuðr-
að upp. Og það voru miklar lík-
ur á því, að i gervöllum heimin-
um fyndist aðeins einn maður,
sem hefði til að bera hæfni,
reynslu og hugrekki til þess að
slökkva þennan eld. Maður sá
var Red Adair, þrekinn, rauð-
hærður Texasbúi, 47 ára að
aldri.
Red Adair vinnur eitt hættu-
legasta starf, er um getur á ger-
völlu jarðríki. Hann teflir sér í
Það var
True —
105