Úrval - 01.10.1963, Blaðsíða 135
FJÖLLEIKAHÚSLÍF
147
vagna stóð hreyfingarlaus á
járnbrautarteinunum. Þeir líkt-
ust risavöxnum leikföngum.
Teinarnir voru á kafi i illgresi.
Gegnt þeim stóð rauður vagri,
og við dyr hans voru strengd
skrautleg sóltjöld. Á hurðinni
stóð „SKRIFSTOFA".
„Þarna vinnur hr. Nortli lík-
lega,“ sagði pabbi, en samt
hafði hann ekki nægilegt hug-
rekki til að bera til þess að
berja þar að dyrum.
Við stönzuðum nokkru lengra
niður með vagnaröðinni. Við
urðum ekki vör við neina hreyf-
ingu né mannaferðir utandyra,
svo að við gengum yfir að risa-
vaxinni byggingu, sem líktist
hlöðu, og hrintum upp hinni
þungu hurð hennar. Að vitum
okkar barst yfirþyrmandi lykt
af dýrum og sótthreinsunariyfj-
um. Inni íyrir stóðu búr hlið
við hlið alla bygginguna á enda.
Ljón, tígrisdýr og hlébarðar
störðu á okkur með mótþróa-
lausri andúð, er við gengum
fram hjá þeim, og dapurlegt
öskur bergmálaði frá steinsteypt-
um veggjunum.
Hinum megin við bygging-
una voru fleiri dýr. Rétt við
vegginn skreiddist vatnahestur
hægt upp úr vatnsgeymi sínum
og opnaði snöggvast blóðhlaup-
in augun. Lamadýr, úlfaldar og
zebrahestar löbbuðu um í girð-
ingum sínum, virðuleg á svip
og í fasi sem konungar. Gíraffi
teygði langan hálsinn yfir girð-
inguna, og uppi yfir höfðum
okkar hlupu apar tré úr-tré og
þvöðruðu saman á dularfullu
tungumáli.
„Þetta hlýtur að vera æfinga-
tjaldið," sagði pabbi og benti
á risavaxið tjald þar nálægt.
Sól og regn og ótal vindar liöfðu
farið óblíðum höndum um það,
svo að nú var það orðið þvælt
og upplitað.
Inni í tjaldinu dingluðu ótal
kaðlar hvar sem auga var litið.
Þar inni rikti einkennilega mik-
il þögn. Ef til vill dró hið raka
sag, sem þakti allt gólfið, mjög
úr öllum hávaða. Hátt uppi yfir
okkur sveifluðu menn og konur
sér fram og aftur á svifrám.
Fólk þetta virtist vera furðu-
lega smávaxið, og fyrst hélt ég,
að þetta væru börn. Fyrir neð-
an fólkið voru hringlaga svæði,
þrjú að tölu, likt og venja er
í fjölleikahúsum, og voru þau
aðskilin af tveim leiksviðum úr
tré. Hópar af stúlkum stóðu á
leiksviðinu. Voru þær ýmist
klæddar í stuttbuxur eða síðar,
svartar sokkabuxur. Sumar sátu
og reyktu ólundarlegar á svip
meðfram brúnum hringsvæð-
anna. Allir virtust bíða einhvers.
Öðru hverju tók einhver stúlkn-
anna sér balletstöðu og æfði