Úrval - 01.11.1973, Side 97

Úrval - 01.11.1973, Side 97
Hver á þessi hvarma ljósin blind? Hver er þessi Jcsú píslarmynd? Hver á þennan hása hrygluróm? Hver fær þennan dapra skapadóm? Hér er dánarbeður dýrðlegs manns, Davíðs konungs þessa jökullands, þjóðmærings, er háan hróður fann, hetju ljóss, er tíu þúsund vann. Hvað skal þá sú bryggilega raun? Hvað? Eru þetta furstans sigurlaun? Því er dimmt í þjóðhöfðingjans rann? Því er engin hirð um slíkan mann? Hér er guðlegt skáld, er svo vel söng, að sólin skein í gegnum dauðans göng. Hér er ljós, er lýsti aldir tvær. Ljós, hví ertu þessum manni fjær? Hér er skáld með drottins dýrðarljóð, djúp, svo djúp sem líf í heilli þjóð, •— blíð, — svo blíð, að heljarhúmið svart, hvar sem stendur verður engilbjart. Æska, elli, menn og mjúklynd fljóð, man nú enginn Hallgríms dýru ljóð, — ljóð, sem græða lík og ólík sár, — ljóð, sem þíða freðin voðatár? Frá því barnið biður fyrsta sinn blítt og rótt við sinnar móður kinn, til þess gamall sofnar síðstu stund, svala ljóð þau hverri hjartans und. ÚRVALSLJÓÐ ð5 Komið nú með hjartnæm hryggðartár, hreinsið þessi líkþrár fúasár. — Nei, þess þarf ei. — Heimsins hjálp er sein, — hann sá yðar, þér of seint hans mein. Sjáið skáld, er söng um Kristí kvöl. Köld sem jökull starir ásýnd föl. Standið fjarri: Alit er orðið hljótt, eilíft, heilagt. fast og kyrrt og rótt. Signað höfuð sorgarþyrna ber, — sjá, nú þekkist hann, sem dáinn er. Oftast fyrst á þessum þyrnikrans þekkir fólkið tign síns bezta manns. Heita, blíða, hrausta, djúpa sál, heill sé þér við guðs þíns dýrðarbál. Hlýtt við þér, er hani dauðans gól, hefur ljómað Kristí andlits sól. Langt með Pétri sástu kvalarkvöld, Kaífasar höll var sjálfs þín öld, — sama ambátt: hrckahjátrú blind, hjálpin sama: Jesú guðdómsmynd. Heill þér, guðs vin, heill með böl og raun! Herran sjálfur var þín sigurlaun. Guðsmanns líf er sjaldan happ né hrós, heldur tár og blóðug þyrnirós. Trúarskáld, þér titrar helg og klökk tveggja alda gróin ástarþökk. Niðjar Islands munu minnast þín, meðan sól á kaldan jökul skín. (Matthías Jochumsson, 1835—1920).
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.