Úrval - 01.11.1973, Blaðsíða 107

ÓVINUR VIÐ HLIÐIN
105
Og strax kl. 10 að kvöldi 12. sept.
sama dag, sem Paulus flaug til
Úkraínu til að ræða við Hitler,
sendi hann svohljóðandi orðsend-
ingu til Yeremenko, þegar hann
sagði:
„Astand hersins er mjög tvísýnt.
Ekki skuluð þér örvænta.“
Hann fór yfir fljótið til Stalin-
grad og lagði leið sína til Tsaritsa
Gorge til að hitta sveit sína.
Aðalstöðvarnar voru auðar og
hann varð að spyrjast fyrir hjá her
mönnum á strætum borgarinnar
hvar nýju stöðvarnar væru.
Einhver sagði honum, að þeir
hefðu flutt sig upp á Mamaev-hæð,
klettarana, sem er rúmir 100 m.
hár. Áður var það Tatara grafreit-
ur, nú útivistarsvæði.
Þar sem Chuikow reikaði um hæð
ina yfir allt brakið varð hann ótta-
sleginn að siá þessar fánýtu varnir.
Á einu andartaki hlutu Þjóðverjar
að geta tekið þetta dót á hæðinni
og drottnað svo að vild yfir borg-
inni. Hann veitti einnig öðru eftir-
tekt
Hvert einasta lauf var fallið af
trjánum en samt var ennþá sumar.
SÓKN AÐ FLJÓTINU
Hinn 14. sept. komst 71. herdeild
Þjóðverja á tveggja mílna breiðu
svæði alla leið að miðborginni. Og
Gerhard Meunch, 28 ára gamall
stórskotaliðsforingi gerði tilraun til
að brjótast gegnum varnir borgar-
innar og ná alla leið niður að fljót-
inu. Ef Þjóðverjar næðu ferjunni
væri umsátur þeirra og einangrun
borgarbúa algjör.
Meunch taldi líkurnar til að þetta
mundi takast fyrir myrkur allmikl-
ar. Þar til nú var það hitinn á slétt-
unni og nokkrar skyndiárásir
Rússa, sem helzt hafði angrað hans
menn.
En nú er þeir nálguðust breið-
stræti þessarar limlestu borgar
breytist aðstaðan skyndilega. Frá
gluggum á þriðju og fjórðu hæðum
húsanna riðluðu leyniskyttur fylk-
ingarinnar og flóðljós hríðskotaliðs
ginu við hvarvetna. Skyndiárás var
óhugsanleg. En samt var fylking
Meunchs komin í fárra metra fjar-
lægð frá aðaljárnbrautarstöðinni
um kl. 2 að nóttu rétt við Rauða
torgið. Og þá gaf hann ákveðna skip
un um að taka lendingarstað ferj-
unnar við Volgu. Menn hans höfðu
handtekið nokkra Rússa, sem þutu
um göturnar með handskrifuð skila
boð.
Þar eð Meunch vissi að símakerfi
62. hers Rússa var brotið niður, á-
kvað hann að liðsveit sín gæti náð
takmarki sínu síðustu hálfu mílurn-
ar með leiftursókn.
Chuikow hershöfðingi var nú í
miklum vanda staddur. Hann hafði
nú snúið aftur í vígið í Tsaritsa
Gorge og verið sagt að 13. herdeild
in mundi koma honum til aðstoðar
handan yfir Volgu um nóttina. Það
var því áríðandi að halda lendingar
stað ferjunnar.
Þar eð hann var sannfærður um
að ómögulegt væri að standast stór-
skotalið nazista, hafði hann látið
gera mörg smávígi, sem varin voru
af ýmsum smáhópum á götunum.
Þetta voru lögregluþjónar og ný-
liðar, sem unnu í skipulögðum 10-
20 manna hópum.