Úrval - 01.11.1973, Blaðsíða 115

ÓVINUR VIÐ HLIÐIN
113
Paulus barst bréfið í hendur, ein
mitt þegar menn hans voru að setja
upp sigurtákn yfir innganginn að
Univermag vöruhúsinu.
Annars hafði Paulus engar óskir
til fagnaðarláta. Þessi sex vikna
ferð frá Don-fljóti að Volgubökkum
hafði kostað líf 8000 þýzkra her-
manna og 31 þús. voru særðir. Tíu
af hundraði 6. hersins voru týndir.
Og hann vissi að versta orrustan
hafði ekki enn verið háð. Norðan
við ferjuhöfnina, norður af hinni
umdeildu Mamaev-hæð lá lykillinn
að borginni — enn óhreyfður —
verksmiðjurnar, sem gerðu Stalin-
grad svo þýðingarmikla fyrir alla
Rússa. Þar beið 6. hersins úrslita-
einvígið. Og Paulus var á síðasta
snúningi bæði með hergögn og her-
menn.
Paulus sneri því aftur til sinna
eyðilegu stöðva í Golubinka, hlust-
aði á fóninn sinn og reyndi að
stöðva niðurganginn. Hann hafði
næstum óstjórnlegan æðaslátt.
NÆTURFERÐIR
í sínu frumstæða hreysi, sem átti
að heita aðalherstöð undirbjó Vasil-
li Chuikow næstu átök við Þjóð-
verja, nær dauða en lífi af svækju
og ólofti.
Hershöfðinginn hafði alveg nýlega
fengið bréf frá konu sinni Valen-
tinu, sem var í Kuileysher 400 míl-
ur norðaustur af Stalingrad. Það var
létt í henni hljóðið. Hún sagði hon
um að hún hefði nýlega séð nafn
hans í fréttunum, börnunum liði á-
gætlega.
En hershöfðinginn vissi annað.
Aðstoðarmaður hans hafði komizt að
raun um að yngsta dóttir hans þjáð
ist af blóðkreppusótt og fjölskyldan
öll átti örðugt með að hafa til hnífs
og skeiðar, húsnæðis og fata. Og
þessar fréttir juku því á andlega
vanlíðan hans og áhyggjur, þar sem
hann barðist við glötun og dauða.
Streitan var farin að verka. Lík-
ami hans var alþakinn útbrotum,
er skildu eftir hreistruð sár á húð-
inni og hann neyddist til að hafa
bæði handleggi og fætur vafðar í
sárabindi til að verjast ígerðum.
En til allrar hamingju átti hann
von á varaliðssveitum yfir fljótið,
eftir nýjum leiðum sem gjörðar
höfðu verið, þegar ferjustaðurinn
var hertekinn.
Aðalleiðin var merkt Crossing 62,
bak við Red Oktober og hermenn
og hergögn flutt yfir undir yfirhang
andi stauragirðingu.
Næturferðirnar um Crossing 62
voru í sannleika ógnvekjandi fyrir
hermennina, sem sendir voru til
aðstoðar varnarliðinu.
Borg í ljósum logum, fallbyssu-
drunur úr þúsundum fallbyssna,
skaut þeim að sjálfsögðu skelk í
bringu.
Verðirnir, sem vísuðu veginn til
ferjustaðarins, afhentu þar spjöld,
sem á var letrað. „Hvað á að gera
í brennandi borg.“ Og þegar ferj-
urnar fjarlægðust hægum skriði út
á fljótið tóku þessir lögregluvarð-
menn sér stöðu meðfram brautinni.
Og til að hindra strok frá árbakk-
anum héldu þeir höndum um byssu
slíðrin.
Frá stöðvum sínum í Mamaev-
hæð, höfðu Þjóðverjar þessa báta
gjarnan að skotmarki. Kölluðu jafn-