Mímir - 01.07.1987, Síða 6

hlynntur því að fyrirlestrahald sé í minna lagi,
því að nemendur sitja oft aðgerðalausir og fyr-
irlestrarnir skila sér ekki alltaf jafn vel. Hins
vegar hygg ég að miklu meira ætti að vera af
persónulegu sambandi milli kennara og nem-
enda. Það er spurning hvort ekki væri æskilegt
að hafa það eins og „Tutor“-fyrirkomulagið á
Englandi, þ.e. að hver kennari fengi umsjón
með ákveðnum fjölda nemenda sem hann síð-
an fylgdist með og aðgætti hvernig þeim vegn-
aði í námi. Ekki þar með sagt að hann eigi að
matreiða ofan í nemendurna, heldur bara að
fylgjast með þeim. Ég held að þetta sé hentug-
asta fyrirkomulagið. Og mér sýnist það stefna í
þá átt.
Nú, í kennslugögnum — það er kannski fyrst
og fremst sem snýr að tölvunni og tölvuöld-
inni. Hún hlýtur að setja mark sitt á alla vinnu,
a.m.k. hjá ungunr kennurum og áhugasömum,
við þessir gömlu erum nú svona hæggengari.
En mér er alveg ljóst að tölva og kennslugögn
eru nátengd fyrirbæri.
Eiríkur: Það eru tíu ár í haust síðan ég byrj-
aði í íslenskunámi og vitanlega er eitt og annað
sem hefur breyst síðan. Varðandi málfræðina
þá er kannski meginbreytingin sú að nú er lögð
meiri áhersla á nútímamál en áður var, þá var
málfræðikennsla að miklu leyti söguleg og for-
söguleg. Nú er miklu meira lagt upp úr verk-
efnum, bæði að námsmat fari fram með verk-
efnum eða ritgerðum og svo að nemendur
vinni verkefni, hvort sem þau gildi til eink-
unnar eða ekki. Fyrir tíu árum byggðist náms-
mat nær eingöngu á skriflegum prófum. Sér-
staklega hefur orðið mikil breyting á
kandídatsstigi frá því sem áður var; þar eru
menn alltaf að skrifa ritgerðir, fá miklu meiri
þjálfun í því en áður, sem er mjög gott. Með
kennslugögn og annað slíkt — það eru nú
kannski ekki mjög fjölbreytt kennslugögn sem
hægt er að styðjast við í íslenskunámi yfirleitt,
en það má náttúrulega segja að tölvurnar auð-
velda kennurum mjög að búa til kennslugögn.
Matthías: Má ég aðeins bæta við varðandi
fyrirlestrana sem Bjarni minntist á. Það getur
vel verið að það sé íhaldssemi, en mér finnst
6