Mímir - 01.06.2005, Blaðsíða 76

Mímir - 01.06.2005, Blaðsíða 76
Elíasarbækurnar eru skrifaðar í fyrstu persónu og sjónarhornið er að öllu leyti barnsins. Sögusviðið er heimilið og nánasta umhverfi, bæði á Islandi og í nýja landinu Kanada. Aðalpersónur eru Elías og foreldrar hans, þau Elva og Guðmundur. Aukapersónur eru Magga og Hildur, Misja, Simbi vinur Elíasar á íslandi og Jón vinur hans í Kanada. Bækurnar eru byggðar upp af litlum atvikum úr daglega lífinu sem gerast í tímaröð. Sögurnar eru samtímaleg skáldverk og prakkarasögur ef taka skal mið af öllum uppátækjum Elíasar. Sögutíma má þekkja af ýmsum smáatriðum, eins og til dæmis teikningunum, þar sem fatnaður stráksins, umhverfi, tómstundir, heimilistæki fjölskyldunnar gefa vísbendingar um tímann. Atvinna foreldranna er nútímaleg, pabbinn er brúarverkfræðingur og mamman tannsmiður og mjög meðvituð um rétta tannhirðu. Einnig er minnst á Kermit frosk í Prúðuleikurunum47 og barnaþáttinn Húsið á Sléttunni48 í bókinni Elías á fullri ferð, sem setur bækurnar nokkuð vel niður í tíma. Atburðarásin flýtur áfram á gamansemi og bröndurum sem hverfast margir hverjir um Möggu frænku og hversu erfið hún er, en líka um foreldrana sem Elías hefur gott samband við en finnst samt að hann þurfi að hafa auga með svo þau fari sér ekki að voða. Elías er lítill fullorðinn, það er hann sem bjargar málunum þegar foreldrar hans hafa komið sér í klípu og hann leiðir þeim oft fyrir sjónir hvernig best sé að standa að hlutunum. Hann er líka eins konar móralskur vörður þeirra sem minnir þau á að hreinskilni og heilindi borga sig þó svo það geti kostað tímabundin tilfinningauppgjör í fjölskyldunni. Gott dæmi um það er þegar Magga gerist of ráðrík og hjálpsöm við flutningana til Kanada en enginn þorir að ræða það hreinskilnislega við hana nema barnið Elías.49 Bækurnar eru hressilegar og skemmtilegar en kímni og orðheppni Elíasar er samt fremur fullorðinsleg fyrir hans aldur og reyndar má kannast við ýmis höfundareinkenni þegar kemur að gamanseminni og kaldhæðninni. Bækurnar um Elías eru ólíkt eldri bókunum sem hér er fjallað um, farsakenndar og líkt og samfelldur brandari frá upphafi til enda. Þær líkjast mjög að því leyti öðrum verkum Auðar Haralds sem þó eru ætluð fullorðnum, með einni undantekningu sem er unglingasagan Baneitrað samband á Njálsgötunni (1985). Sú þótti nýjung í unglingabókaútgáfu á sínum tíma og þá helst vegna stíls hennar. Kímnin sem einna helst snýst um Möggu móðu og foreldra Elíasar, er persónulegri en oft áður í íslenskum barnabókum. Magga er vægast sagt erfið, en á þann hátt að hún kæfir fjölskyldu sína í umhyggju. Hún er talsvert ýkt erkitýpa af 47 Auður Haralds 1985, bls. 7. 48 Auður Haralds 1985, bls. 27. 49 Auður Haralds 1983, bls. 73-75. 74 íslenskum eldri borgara, er dauðhrædd við útlandið sem Elías og foreldrar hans ætla að flytja til og sannfærð um að þau séu dauðadæmd fórnarlömb erlendra glæpamanna. Allt er alvont í útlandinu og ómögulegt að nokkrum geti liðið sæmilega þar nema að taka með sér íslenskt góðgæti, fánastöng og gærur. Sögur Möggu af vondu útlöndunum verða æ rosalegri eftir því sem nær dregur flutningunum: „Það er sko ekkert betra í útlöndum. Ég veit um konu sem bjó rétt hjá Kanada. Hún sagði sjálf að það væri svo kalt þar að ef hún færi út og drægi andann þá frysu í henni lungun." „Hélt konan þá niðri í sér andanum þegar hún fór út?“ spurði ég. „Hún fór ekkert út,“ sagði Magga. „Hvernig fékk hún að borða?“ spurði ég. „Hver keypti í rnatinn?" Magga herti prjónið og þóttist vera að telja. Ég vissi að hún var að hugsa um að segja að konan hefði ekkert borðað. „Hún borðaði ekkert allan veturinn," sagði Magga.50 Foreldrar Elíasar eiga það stundum til að vera viðutan og gleymin. Helsta áhyggjuefni Elíasar er að þegar nýja systkinið fæðist muni foreldrar hans endalaust vera að gleyma því hér og þar og er sannfærður um að þrátt fyrir alla galla Möggu hafi hún eflaust bjargað lífi hans sjálfs oft á dag: [...]Hún hefur hringt og spurt: „Hafið þið gefið Elíasi litla að borða?“ „Elías?“ hefur mamma þá svarað. „Hvaða Elíasi?“ „Blessuðu litlu barninu ykkar!“ hefur Magga ólmast. „Ó, því!“ hefur mamma þá hrópað. „Heyrðu, Guðmundur, ætli þessi hávaði í svefnherberginu sé í honum Elíasi, þú manst, þessum litla með bleyjuna sem við erum alltaf að hitta hérna?“[...]51 Kímnin í bókunum um Elías snýst að miklu leyti um Möggu móðu og viðbrögð hennar við öðru fólki. Magga er sveitaleg íslensk ömmusystir Elíasar og margt af gamanseminni snýst um hvernig hennar hugsunarháttur er öðruvísi en annarra sem leiðir gjarnan til misskilnings og árekstra. Elías og foreldrar hans eru að flestu leyti sammála í viðbrögðum sínum við Möggu og því hversu erfið hún er. Þess vegna eru allar umvandanir um að sýna henni þolinmæði hálf máttlausar. Skopið sem hverfist um Möggu verður því hálf eineltislegt á köflum, þó svo hún sjálf virðist ekki vita af því, er það fremur lítillækkandi og Magga er alltaf auðvelt skotmark. Þegar Magga ákveður að koma í 50 Auður Haralds 1983, bls. 40-41. 51 Auður Haralds 1987, bls. 53.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148

x

Mímir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mímir
https://timarit.is/publication/1937

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.