Mímir - 01.06.2005, Qupperneq 92

kom! Starfsfélagi minn í Kína spurði hvers konar
mat ég borðaði hérna og ég sagði honum að það
væri ekkert sérstakt, bara brauð, ostur, smjör og
súkkulaði.. Og samt er ég svona feit! í Kína get
ég borðað næstum hvað sem er, alls kyns kjöt
til dæmis. Við veljum vel hvaða hluta dýrsins við
borðum. Við borðum t.d. aðallega grísakjöt, steggi
og unghænsn. En vatnið og loftið er mun betra hér.
Loftið er miklu ferskara hérna en í Kína og vatnið er
miklu hreinna hér.“
Hvernig kemur íslenska þjóðin þér fyrir sjónir?
„íslendingar eru mjög hlýir og vinalegir. Þeir hafa
verið mjög vingjarnlegir við mig. Hér virðist ekki
vera mikil stéttaskipting eða kynslóðabil eins og í
Kína. í Kína talar fólk af mismunandi stéttum ekki
við hvert annað. Fólkið hérna er gott.“
Hvaða augum líturðu Kína eftir dvölina á
íslandi?
„Ég tel í fyrsta lagi að stjórnvöld í Kína þurfi að
bæta umhverfið í Kína. Þar er mikil mengun af
völdum iðnaðar. Þeir ættu að leggja meiri áherslu
á hreinna loft og hreinna vatn. Hér á íslandi er
besta vatn í heimi! í öðru lagi þurfa þeir að bæta
og þróa velferðakerfið. Minnka gjána sem hefur
myndast milli ríkra og fátækra. Eftir byltinguna
efnaðist fólk ýmist eða varð fátækt. Ríkið er núna
að hjálpa þeim fátæku að verða ríkari. Einnig tel ég
að kínversk stjórnvöld ættu að taka íslendinga sér
til fyrirmynd hvað varðar hreintungustefnu. Ég tala
mandarínkínversku og það eru mörg erlend orð að
koma inn í málið, þó aðallega úr ensku. Við þurfum
að vernda málið, eins og íslenska ríkið leggur
áherslu á.“
Við höldum áfram að bera saman löndin og um
kvenréttindi hefur Ping þetta að segja:
„Frelsun kvenna átti sér stað í kjölfar
endurbyggingar Kína árið 1949. Kvenréttindi eru
mjög mikil hér á landi, eins og í Kína. Þar hljóta
konur sömu laun og karlar fyrir sömu vinnu. Þær
eru jafnréttháar karlinum innan fjölskyldunnar og
yfirleitt er það karlinn sem sinnir heimilisstörfum.
Þetta á sérstaklega við um Suður-Kína, t.d. Uhan.
Afinn og amman hugsa um börnin og móðirin
hefur það mjög gott! Hafi móðirin hlotið góða
menntun eru henni allir vegir færir og hún getur lifað
sældarlífi með fjölskyldunni...hún þarf varla að gera
neitt!“
Ásamt ritstörfum sínum á blaðinu hefur Ping
einnig gert nokkuð af því að semja Ijóð og
sögur.
„Örlítið. Mér þykir gaman að skrifa á móðurmáli
mínu. í Kína er löng hefð fyrir Ijóðlist. Japanska
haikuformið og tönkuformið koma til dæmis
upphaflega frá Kína. Við köllum þetta forna Ijóðlist,
hún er frá 6. öld. Við höfum margar tegundir
bragarhátta. Drykkjuvísur er líka algengar í
kínverskum kveðskap til forna. Þær fjalla oft um
skáldið sjálft, hann talar við sjálfan sig, við mánann,
og um heimabæ sinn. Mér líkar ekki nútímaljóðlist
í Kína. Ég skil hana ekki. Hún eyðileggur
þjóðarsáiina.
Mér finnst mest gaman að skrifa og mér líkar
mjög vel við starfið mitt. Ég sakna þess mikið.
Áður en ég kom til íslands langaði mig til að skrifa
bók um landið og láta hana heita the lcelandic
Saga. Umfjöllunarefnið átti að vera um hetjur í
hversdagsleikanum, í nútímanum, eins og gömlu
sögurnar fjalla um hetjur. Mig langaði að taka
viðtöl við fræga íslendinga. Þeir sem eru frægir
eru á vissan hátt hetjur í nútímaþjóðfélagi. Þeir
verða hetjur í listum, efnahagslífi og stjórnmálum.
Þeim gengur vel. Ég hefði t.d. viljað taka viðtal við
Vigdísi Finnbogadóttur, fyrsta kvenforseta í heimi,
og hafa mynd af okkur saman í bókinni. Annars er
það engin frétt, fólkið í Kína myndi hugsa „hva, hún
hefur nú bara kóperað þetta einhvers staðar”. En
mikill tími hefur farið í námið og greinaskrif, svo ég
held að það verði ekki af þessu núna. Það tekur of
mikinn tíma. Bókin er ennþá draumur!”
Þegar Mímir fer í prentun er Ping haldin af landi
brott með minningar sínar um l'sland. Við óskum
henni alls hins besta á framabrautinni í Kína.
90