Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 17
Yfirlit yfir lagasögu íslands.
17
að Sturla hafi farið til fslands með lögbókina í sambandi
við viðburði, sem gjörðust árin 1264 og 1265 *). J>essar
mismunandi frásagnir eiga þó auðsjáanlega við eitt oghið
sama; en þar sem saga Arna biskups og hinir fornu ann-
álar eru ritaðir um sama leyti, sem lögbókin kom út, þá
verður að álíta þessi heimildarrit áreiðanlegri, enda er
sá kapítuli í Sturlungu, sem frásögnin er í, seinni við-
bót við hið upprunalega rit Sturlu sjálfs, sem best sjest
á því, að þar er talað um dauða höfundarins. En á þess-
ari frásögu í Sturlungu hefur Arngrímur ábóti, ef til vill,
að eins byggt tímareikning sinn.
Staðarhólsbók er, eins og áður er nefnt, annað aðalhand-
ritið af rjettarákvæðum þeim, er gildandi voru á lýðveldis-
tímanum, en hún hefur einnig inni að halda aðra lögbók,
sem hvorki hefur yfirskript, inngang eða eptirmála. [>etta
getur ekki verið önnur lögbók, en sú, er lögleidd var á
árunum 1271—1273, því að um aðra er ekki að gjöra. í
þessu efni mega menn ekki láta blekkjast af nafninu Há-
konarbók, sem þessi lögbók hefur stundum verið nefnd.
Ekki eitt einasta fornt heimildarrit getur um, að Hákon
gamli hafl látið semja lögbók fyrir ísland. Má þó ganga
út frá því sem vísu, að Sturla lögmaður pórðarson hefði
getið um þetta í æfisögu Hákonar, ef svo hefði verið.
Ennfremur er það mjög ósennilegt, að Hákon konungur
hafi farið að semja lögbók handa íslandi, og meira að
segja fullsamið hana, þar sem hann beinlínis hjet Norð-
lendingum og Sunnlendingum því 1262, að láta þá njóta
íslenskra laga, og andaðist auk þess, áður en allt landið var
gengið á hans vald. Fyrir því verður að álíta, að nafnið
1) Sturlunga. X, kap. lfl. bls. 307.
Lögfræðiugur III. 1899. 2