Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 138

13S
Páll Bi’iom.
geta þess, að í lögunum má ekkert vera leiguliða til ó-
þæginda eða skaða og ekkert það, sem hindri hann frá
því, að koma húsum sínum í verð. Fyrir því verður að
nema úr gildi fyrirmæli laganna um, að leiguliði sje
skyldur að bjóða landsdrottni eða viðtakanda hús sín.
Jeg sje‘ekki, hvern rjett landsdrottinn eða viðtakandi hef-
ur til slíks. þ>að er ekki vani, að heimta það af eigend-
um, að þeir sjeu að bjóða hinum og þessum eigur sínar.
Ef leiguliða brestur sannanir fyrir boði sínu, þá geta risið
af þessu málaferli, og leiguliði haft stórtjón af.
Ef landsdrottinn hefur ekki nauðsynleg hús á jörðu
sinni, þá er hann ekkert of góður til þess, að biðja leigu-
liða um þau, og ef leiguliði hefur von um að i'á hæfilegt
verð fyrir hús sín, þá eru iítil líkindi til þess, að hann
fari að flytja þau burtu. Hin núgildandi iagafyrirmæli eru
því bæði ónauðsynleg og skaðleg fyrir leiguliða.
Hins vegar er nauðsynlegt að stuðla til þess, að
nauðsynleg hús, sem leiguliði á, sjeu eigi rifin að óþörfu;
fyrir því dugir eigi að skylda hann til þess, að íiytja þau
burtu fyrir fardaga, en ef hann lætur húsið standa til
fardaga eða Jónsmessu, þá má til að sjá um, að hann
hafi eigi skaða af slíku, en það fæst einungis með því,
að leyfa honum að hafa húsið á jörðinni til annara far-
daga eða Jónsmessu. þ>etta er mikils vert til þess, að
fráfarandi og landsdrottinn eða viðtakandi hafi nægan tíma
til að semja um kaup á húsinu.
3. J>á er að athuga eldsvoðaábyrgð, fyrningu húsa
og álag.
Að því er snertir eldsvoðaábyrgðina, þá er það í sjálfu
sjer óeðlilegt, að leggja hana á leiguliða. Leigulið-
ar hafa byggingu á jörð, ef til vill, að eins frá ári til