Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 149
Erfðaábúð, sjálfsábúð og leiguábúð.
149
bæturnar í dagsverk og að búnaðarfjelögin fái styrk úr
landssjóði eptir dagsverkatölu, ef jarðabæturnar sjeu vel af
hendi leystar.')
Jarðabætur þær, sem styrkur úr landssjóði er veittur
fyrir, eru:
a. þúfnasljettur;
b. matjurtareitir nýyrktir;
c. varnargarðar úr grjóti eða torfi um tún, sáðreiti, fjár-
bæli og engi;
d. flóðgarðar eða stýflugarðar;
e. skurðir til vörslu, framræslu eða vatnsveitinga;
f. lokræsi.
pegar vjer lítum yfir þessar jarðabætur, þá munum
vjer fljótt sannfærast um, að það er undantekning, ef
leiguliðar gjöra mjög mikið af þeim í einu. pannig mun
það tæplega koma fyrir, að leiguliðar sljetti margar dags-
sláttur á einu ári. Eptir því sem venja er til, sijettar
leiguliðinn meira eða minna úr dagssláttu á hverju ári,
eptir árferði og hentugleikum hans að öðru leyti. A sama
hátt hleður hann meira og minna af görðum á hverju ári.
J'að liggur í augum uppi, hversu allar þessar skoð-
anir, tilboð og matsgjörðir, sem ákveðnar eru í 20. gr.
ábúðarlaganna eigi illa við, þar sem um slíkar smájarða-
bætur er að ræða.
Leiguliðum er eigi tilvinnandi að fara eptir öllum
þessum reglum, þó að þeir ætli sjer að sljetta einhvern
liluta úr dagssláttu, eða hlaða svo sem 100 faðma langan
garð. En afleiðingin er sú, að þeir fara á mis við allt
endurgjald. J>ótt jarðabætur leiguliða sjeu smáar í hvert
1) Stj. tíð. 1893. B. bls. 136—138.