Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 61
Ágangur búfjár.
61
skurð á málið.n1) Eptir því sem áður er sagt, hefur af-
rjettareigandi því að eins ábyrgð á ágangi afrjettarfjár.
að hann eigi fullnægi garðlagsskyldu sinni; auk þess liggur
slíkt mál undir dóm dómara, en eigi úrskurð sýslunefndar.
Eyrir því er þessi grein að voru áliti eigi lögleg.
í reglugjörð um fjallskil og refaveiðar í Norður-Múla-
sýslu, 22, ág. 1893, 6. gr. segir svo: «Skyldir eru þeir,
sem næstir búa afrjetti, að varna geldfje, það er þeir geta,
að renna út um sveit»2). Að voru áliti er eigi löglegt
í reglugjörð, að skylda þá til þessa, og sama er að segja
um sams konar ákvæði í 15. gr. í fjallskilareglugjörð Suður-
Múlasýslu, 4. júlí 1892.3)
Oskilafje verður eigi heimfært undir ágangsfjenað. í
Jónsbók, Llb. 49 og 50 kap. eru ákvæði um fje, er eng-
inn finnst eigandi að í síðustu rjett, og sauðfje, sem kem-
ur í fje manna eptir veturnætur. Samkvæmt þessum á-
kvæðum, samkvæmt venju og fjallskilareglugjörðum sýsl-
anna er |iað almenn fjelagsskylda, að koma óskilafje eða
andvirði þess til skila; ágangur óskilafjár kemur eigi til
greina.
YI.
Viðurlög Fyrir ágang búfjár.
Vjer viljum því næst rannsaka ákvæðin um viðurlög
fyrir ágang. Fyrirmæli Jónsbókar um þetta efni eru eigi
í fullu samræmi, og verðum vjer því að taka upp ákvæðin
1) Stj. tíð. 1893. B. bls, 86.
2) Stj. tíð. 1893. B. bls. 167.
3) Stj. tíð. 1892. bls. 198.