Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 60
00
Páll Briem.
Eptir að vjer höfum gjört þessar almennu athuga-
semdir, viljum vjer nefna ákvæði í nokkrum fjallskilareglu-
gjörðum, sem að voru áliti eru eigi lögleg.
I fjailskilareglugjörð fyrir hreppana milli pjórsár og
Hvítár (Ölfusár) í Arnessýslu, 3. júlí 1895, segir svo í 19.
gr.: «Skulu allir bændur, sem við afrjett búa, gjöra sjer
allt far um að halda til afrjettar öllu því fje, sem þaðan
kann að renna í byggðina, að minnsta kosti þangað til
16 vikur eru af sumri, að svo miklu leyti sem slíkt reyn-
ist mögulegt. Fram að þeim tíma mega menn því ekki
reka fje úr löndum sínu til þeirra, er neðar búa í byggð-
inni.» í 20. gr. segir svo: «Nú rennur fje enn fram af
Flóamannaafrjetti, eptir að 16 vikur eru af sumri, og skal
þá lofa því óhindruðu, að halda leið sína til átthaga
sinna.D *)
[>að virðist eigi þurfa skýringar við, að hve miklu
leyti þetta kemur í bága við lögin.
í reglugjörð fyrir Eyjafjarðarsýslu um fjallskil og
melrakkaveiðar, 19. júní 1897, segir svo í 9. gr.: «Um-
ráðamaður afrjettar eða hver sá, sem notar frían upprekst-
ur á almenning, er skyldur að sjá um fyrirstöðu á öllu
afrjettarfje að viðlögðum sektum«1 2). Að voru áliti er eigi
löglegt, að leggja slíka skyldu á þessa menn.
í reglugjörð um fjallskil í vesturhluta J>ingeyjar-
sýslu, 15. júní 1893, segir svo í 8. gr.: «Bjett er þeim,
er líður usia og ágang af afrjettarfje, að kæra það fyrir
sýslunefnd, enda haíi hann eigi náð samlromulagi við um-
ráðamann afrjettar, og leggur þá sýslunefnd fullnaðarúr-
1) Stj.tíð. 1895. B. bls. 96.
2) Stj. tíð. 1897. B. bls. 165.