Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 122
122
Páll Hriem.
endurgjald fyrir liana, heldur verður í þokkabót að sæta
fjárútlátum.
Arnljótur prestur segir: «Álagið er æfinleg'a oflítið»,
þetta er alveg rjett, ef miðað er við góð hús og ný.
En ef leiguliði hefur tekið við illum húsum og bætir þau
mikið, þá getur álagið verið fullhátt fyrir hann, og það
þó að álagið á hin nýju hús sje í sjálfu sjer iangt um of
lágt, ef miðað væri við þau sem ný.
Auk þess er annað, sem hefur það í för með sjer, að
álag á jarðarhús hlýtur að vera of lágt. En það eru laga-
fyrirmadin um hús leiguliða á jörðum. Að jafnaði byggja
leiguliðar að eins hús á leigujörðum, sem eru nauðsynleg.
En þessi hús eru að lögum talin ónauðsynleg og óþörf.
Leiguliði hefur engan rjett til að láta húsin vera á
jörðinni, viðtakandi getur jafnan skipað honum að rífa þau,
en ixvert það hús, sem á að rífa, verður eigi matið nema
til niðurrifs. En hvernig geta úttektarmenn metið álag á
liús, þótt komið sje að falli, meira en nýtt hús sams kon-
ar, sem stendur við hliðina á því?
Jeg endurtek það hjer, að hvert það hús, sem á að
rífa, verður eigi matið nema til niðurrifs. fegar þetta
gildir um mikinn hluta nauðsynlegra húsa á jörðu, þá er
afleiðingin sú, að hús á jörðum eru lítils metin í saman-
burði við tilkostnað, og jafnframt virðist þetta hljóta
að hafa það í för með sjer, að álagið á húsin liljóti að
jafnaði að Verða metið lágt.
Að svo mæltu skulum vjer athuga lítið eitt nákvæm-
ar ákvæði laganna um liús leiguliða á jörðum. Um þau
segir svo í 10 gr. ábúðarlaganna;
«Nú á fráfarandi hús á jörðu, og skal hann bjóða
landsdrottni að kaupa þau við því verði, er úttektarmenn